Weer een beetje rust en nesteldrang...

Na alle hectiek van de afgelopen weken heb ik geprobeerd om de laatste dagen weer wat rust in de tent te krijgen. Niet dat alles ineens voorbij is hoor, maar ik merk gewoon dat ik erg slecht tegen alle stress kan en heb me voorgenomen om me te focussen op de toekomst: mijn kinderen. Ik heb een paar goede gesprekken gehad met mijn ouders, mijn broer en mijn man en alles wat op dit moment in ons gezin speelt met ze uitgepraat. Was echt niet leuk, heb er behoorlijk bij gehuild, maar ik heb wel het gevoel dat we nu verder kunnen. Mijn moeder heeft al het contact met die kerel verbroken (zie vorige blog) en zegt te willen werken aan de relatie met mijn vader. Ze heeft nog wel heel veel goed te maken, maar door ons gesprek kan ik het nu ook wel een beetje loslaten. Ik heb haar duidelijk gemaakt hoe ik erover denk en verder kan ik er toch niets mee doen. Het frustreert alleen maar als ik de situatie wil veranderen. Nu moeten mijn ouders hun stinkende best doen om hun beloftes waar te maken.

Mijn vader heeft dan nog wel het darmonderzoek in het vooruitzicht. Hij is er vrij nuchter over, waarschijnlijk zullen het wel poliepen zijn die ze zullen aantreffen. Hij wil graag eerst even het onderzoek afwachten en dan maakt hij zich verder wel druk. Althans, dat zegt hij allemaal. Maar ondertussen moest er dit weekend wel ineens (met stoom en kokend water) een kast in de badkamer in elkaar gezet worden en wilde hij de schuur helemaal opgeruimd hebben. Allemaal dingen die hij voor zich uit had geschoven. Want je weet maar nooit wat er uit het onderzoek naar voren komt, had hij opgebiecht aan mijn moeder, en dan kon hij zijn hoofd er wel eens niet meer naar hebben...

Ondertussen ben ik deze week begonnen met het wassen van babywasjes. Ik voel de nesteldrang nu wel een beetje opkomen. Mijn moeder was zo lief om het strijkgoed mee naar haar huis te nemen en dat in alle rust thuis te strijken. Morgen komt ze dan weer met een lading schone en gestreken babywas. Kan ik dan heerlijk schoon in de kast leggen. Heerlijk vooruitzicht! En mijn man heeft de hele woonkamer verbouwt, de kasten en de banken verschoven, zodat er plek is voor de box. En die dan ook maar gelijk in elkaar gezet. Nu lijkt het allemaal ineens zoveel dichterbij te komen! Morgen ben ik dan ook alweer 29 weken zwanger. Ondanks dat ik hele dagen thuis ben, vliegen de weken ineens voorbij. En dan te bedenken dat ik met 20 weken al aan huis gekluisterd zat met mijn bekkeninstabiliteit. Er zijn gewoon alweer 9 hele weken voorbij. Nu alleen nog die laatste 11 weekjes (en hopelijk écht niet meer!) door zien te komen zonder al te veel gedoe...