Beknopte versie bevallingsverhaal

30 november om 5 uur 's ochtends braken mn vliezen met 36 weken en 5 dagen. Ik stond stijf van de adrenaline, ben gaan douchen en mn man belde de VK. Die zou langskomen en wij hebben snel onze koffer gepakt, want die stond nog niet klaar.

Om half 7 kwamen we aan in het ziekenhuis, ik werd aan de ctg gelegd en bleek harde buiken te hebben, maar voelde nog niks. Toen kwamen ze met de eendenbek en werd even gekeken of ik al ontsluiting had, maar nee nog niks. Verder kreeg ik een infuus ivm een of andere bacterie.

De weeën zetten niet door en ik mocht afwachten op de weeënkamer.

De nacht van 30 november op 1 december kwamen dan toch de weeën op gang en ik mocht om half 3 naar de verloskamer, waarna ik mijn man gebeld heb dat ie mocht komen. We deden mee aan een onderzoek of het beter is om af te wachten of ingeleid te worden als je vliezen breken voor de 37e week en we werden ingeloot om te worden ingeleid, dus om kwart over 11 kreeg ik weeënopwekkers (oxitocine?).

's Avonds waren de weeën voor mij niet meer op te vangen en ik kreeg een ruggenprik. De eerste keer prikten ze mis, de 2e keer ging het goed. De prik zat er nauwelijks in of ik kreeg persdrang, maar ze konden niet geloven dat ik al volledige ontsluiting zou hebben. Dat was dus wel zo en de ruggenprik werd stopgezet en ik moest nog 1,5 uur persweeën wegpuffen.

Op 1 december om 21:19 na ruim een uur persen is onze kleine Jasmijn geboren. Prematuur, maar wel 50 cm en 3080 gram en zo gezond als maar kan.

Nog een nare tijd in het ziekenhuis gehad (meer daarover bij mn uitgebreide bevallingsverhaal), maar uiteindelijk konden we naar huis en zijn we ongelofelijk gelukkig met elkaar!