7 kleuren stront

Maar ook echt. Ik schijt op dit moment echt 7 kleuren stront.
(Vraag me trouwens ook heel erg af wie dit spreekwoord bedacht heeft, maar dat even terzijde).
Vanavond is het zover. Om 18,30 uur lig ik weer met die klodder gel op mijn buik, want we krijgen de termijnecho!!
En wat ben ik zenuwachtig... ik heb er vertrouwen in hoor, mijn gevoel zegt dat alles goed gaat met Lassie daarbinnen. Maar een echt zeker antwoord zullen we straks pas krijgen natuurlijk.

Ik moet eerlijk zeggen, de hormonen ellende begint zijn plekkie te vinden! Waar ik eerst minimaal 5 keer op een dag moest overgeven, misselijk en draaierig was en vooral heel, heel erg last had van moodswings (sorry schat, mocht je dit lezen!), heb ik nu het grboel dat alles weer een beetje rustiger word. We zitten namelijk inmiddels al in week 11 (wtf?!) En het is dan ook niet gek dat ik inmiddels wel weer gewend ben aan die 'hoermonen'. Vorige week kreeg ik ipv misselijk te zijn d edele dag, mega grote hoofdpijn aanvallen. Ik weet niet wat ik fijner vind hoor, de hele dag spugen of hoofdpijn....
Lang leve emesafene en paracetamol! Bij de jongens had ik dus last van HG, extreem. Zo erg, dat ik meer in het ziekenhuis heb gelegen dan thuis op de bank.
Dus ik heb dit keer écht niks te klagen!! Uiteraard doe ik dat wel want tsja, zwanger is zwanger.
Alleen besef ik me nu maar al te goed dat ik het dan alleen maar erger maak.. dus, heb afgesproken met mezelf niet meer te zeuren. Over niks. Ff de vriend tevreden blijven houden haha!

Ohja, nog steeds weet niemand van Lassie. Mijn schoonmoeder wel, maar mijn ouders nog niet. Wou ik het ze vandaag eindelijk gaan vertellen... zijn ze op vakantie gegaan. Nou top!! Ik moest wel lachen gisteren, want mijn vader stuurde me een foto door van een nest ooievaars wat hij daar had gezien. En laat het nou net bijgeloof zijn van onze familie dat wanneer je een ooievaarsnest ziet, er iemand zwanger is in je omgeving. Weet hij veel dat ie weer opa gaat worden! ;) dit weekend komen ze weer thuis, dan gaan we het vertellen. Ook daarvoor schijt ik 7 kleuren stront. Komt wel goed!
Wanneer het hoge woord eruit is en iedereen weet dat Lassie in mijn buik groeit, dan zal het pas écht worden. Want ondanks de kwaaltjes etc, heb ik nog vaak het gevoel dat het niet zo is. Gek he?! Ik vind het zo gek allemaal... een klein mini mensje, wat in mij groeit. Maarja je voelt nog niks en weten of het een jongen of meisje is maakt me al helemaal ongeduldig. Wiu wouden eerst het geslacht geheim houden tot de bevalling, maar daar ben ik toch snel op terug gekomen. Mijn zenuwen kunnen het niet aan haha!
Vanavond de belangrijkste echo, functioneert Lassie naar behoren, is ie goed gegroeid en natuurlijk, wanneer ben ik nou uitgeteld?! Niet dat het relevant is want ik zal toch nooit de 40 weken halen, mijn eigen lichaam kennende 😂
Ik ben zoooo benieuwd.... nog een paar uur geduld! En dat duurt echt lahaaaaaangggggg