Hij doet het!!

Gisterenavond 19.00 uur was het eindelijk zo ver, de eerste echo!
Wat waren vriendlief en ik toch zenuwachtig... Zou alles wel goed zijn?
Met gierende banden reden we naar de praktijk, want we waren al bijna te laat doordat onze zoon zich op het laatste moment besloot onder te poepen.. die moest dus eerst nog snel in bad!

Hand in hand liepen we de praktijk in, de spanning duidelijk voelbaar. 'Ben je zenuwachtig schat?' Vroeg ik. Hij keek me aan, lachtte en zei 'nee hoor valt wel mee!'
Het feit dat mijn hand bijna paars was van het knijpen nam ik maar voor lief haha.
De deur zwaaide open, en mijn oude verloskundige begon te lachen. 'Ben ik weer!! 3 keer is scheepsrecht toch?!' Ze moest lachen en was duidelijk blij me weer te zien.
Na een gesprekje hoe het met ons ging mocht ik al gaan liggen zodat we konden gaan kijken met de echo. Volgens berekeningen zou ik 7 weken en 2 dagen zijn. Ze wist niet zeker of ze iets via mijn buik kon zien, maar we gingen het proberen. Anders werd het gewoon vaginaal. Niet dat me dat wat uitmaakt. Ben wel wat gewend inmiddels.
Echo erop, en BAM daar is ie!!
Onze kleine Lassie 🥰 Al heel duidelijk zichtbaar!!
En wat zagen we direct,
Het hartje.... Hij klopt!! Hij doet het!! Onze lassie is niet langer meer een tweede streep op die test maar toch een écht mensje nu!!
'Die komt er wel hoor, kijk eens hoe goed dat hartje klopt!' Dat zei de verloskundige. En echt, die woorden deden me zó goed. Alle angsten die ik had ebte weg. Het is echt zo. Ons wondertje, ons medisch wondertje... we worden weer papa en mama!!

Ze meette Lassie op, 7 weken en 2 dagen. Ik heb dus echt precies het termijn goed berekend! Opzich al een wonder, bij de jongens werd ik namelijk telkens terug gezet.
Heel helder was de echo niet, lassie leek eerder nog op een vlek. Maar goed, is ook pas 1 cm groot nu. Klein he....
Zo klein, maar zo'n grote impact in ons leven al!
Toen we de kamer weer uitliepen, kwamen we een bekende tegen in de wachtkamer. Die zat natuurlijk gek te kijken, want huh zwanger?! Shit... hebben wij weer hahaha.
Ze zou haar mond houden, gezien we het nog ff geheim willen houden.
Maar nu heb ik echt rust en kan ik gaan genieten. Nu weet ik dat ik niet voor niks zo misselijk ben. Ik weet waar ik het voor doe!
Toen we thuis kwamen en op de bank lagen, legde mijn vriend zijn hand op mijn buik. Die blik wat hij me gaf... zoveel liefde en geluk wat er in zijn ogen te zien was!

Kleine lassie... je bent er echt. Wauw. Over 3 weken gaan we je weer bewonderen!

1033 x gelezen, 5

reacties (3)


  • ~anne-marie~

    Wat heb je er een prachtige blog over geschreven. Wat fijn dat het hartje zo mooi klopt!

  • Anoniempje321

    Wat een mooi verhaal! Gefeliciteerd! Ik mag om 12.00 voor mn eerste echo! Spannend!

  • Esther270720

    Gefeliciteerd 🥰