Hoermonen, jullie snappen hem al

Oke.. sorry voor de mannen op deze pagina. Maar hoe graag jullie het misschien ook zouden willen (kan het me niet voorstellen trouwens, maar dat is mijn eigen mening 🤪), alleen vrouwen kunnen daadwerkelijk zwanger worden. En jullie vrouwen, dus ook jij die de moeite neemt op mijn blog te lezen, weet als geen ander dat je lichaam je zooo voor de gek kan houden als het om een zwangerschap draait. Wat dus ook betekend, dat jullie ervaring hebben met die verdomde HOERmonen. Ja je las het goed hoor. niks hormonen. Die naam verdienen ze niet. Daarvoor zijn ze stom.
Het begint, voor veel vrouwen, zo rond je 13e levensjaar. Je voelt je anders maar je kunt niet zeggen waarom. En dan is het daar, het grote moment waar je als klein meisje op wacht.. je eerste menstruatie!! Wat boel je je groot. En vooral, oud! Want nu ben je écht een vrouw. Je hoort erbij! Die repen chocolade, dozen tissues en moodswings neem je dan nog voor lief.
Maar dan. De jaren verstrijken, je ervaring met tampons, maandverband of wat dan ook word groter en voordat je het weet, ben je er klaar mee. Klaar met dat maandelijkse gezeik. Het is stom, doet pijn en zo kan ik nog wel ff door blijven zeuren. Maar je weet, het moet. Je lichaam werkt, je bent gezond. Zo hoort het nou eenmaal, biologisch gezien. De man krijgt de baard in de keel, de vrouw krijgt alle andere ellende. En dat helemaal gratis!!
Nouuuuuu we zijn nog niet klaar, want dan is dat moment daar.. je bent klaar voor een kindje. Of niet natuurlijk, je raakt ongepland zwanger. Hoe dan ook, je lichaam is klaar voor een nieuwe fase. De fase dat men 'zwangerschap' noemt.
Voordeeltje; 9 maanden lang niet ongesteld! Tenminste.. als je geluk hebt.want je zal echt de eerste niet zijn die gewoon iedere maand bloed, leuk he? Grapje van moeder natuur moet je je maar bedenken. Maar goed, je lichaam werkt. En daar zijn ze weer, de Hoermonen!! En wat gezellig, ze komen in grote aantallen. Want voordat je het weet lust je je vers gezette cappuccino niet meer en hang je gezellig het water van de wc te bestuderen.
En dan dacht jij dat je borsten klaar met groeien waren he? THINK AGAIN! Want het is normaal dat er een cupmaat bij komt gedurende die 9 maanden. Ofja 9, diegene die dat heeft gezegd was duidelijk een man. (Sorry he) want een zwangerschap duurt helemaal geen 9 maanden. Het duurt 18274728394 maanden. Maar om dat te zeggen is gemeen. Zit je in je laatste weken nu je dit leest? Gefeliciteerd, jij begrijpt als geen ander wat ik bedoel.

Maar. Er is altijd een maar. Ook in dit biologische bloemetjes en bijtjes verhaal. Want wat nou als je lichaam zoiets heeft van, nou... Ik doe lekker moeilijk. Dat kan. En weet je? Dat is gewoon echt klote. En ook dat begrijp ik. Ik heb zelf last van Pcos, en ben laatst nog behandeld voor pap3bcin3. (Oke sorry voor die dokterstaal. Het betekend, ergste voorstadium van baarmoederhalskanker. Nog net geen paniek, maar wel paniek genoeg om je complete lichaam in de war te brengen. Ook dit is een hele blog waard, komt eraan!)
Daar zit je dan. Iedere maand, boos. Boos op die stomme buik van je. Boos op dat bloed, wat je écht niet wou zien deze maand. Verdomme. Weer niks deze maand. Ronde zoveel dan maar weer... Maar blijven hopen he? Ooit komt het wel! Uhu.. hoe vaak ik die woorden heb gehoord nadat ik bevestiging had gekregen dat het nooit meer zou lukken van diverse artsen.... Het sloopt je. En het feit dat je een vrouw bent met dus die hoermonen, maakt het er niet beter op. Je word jaloers als je vriendinnen om je heen wel zwanger ziet worden en vraagt je af wanneer die klote tampons bij jou de prullenbak in mogen. Zie je me alweer schelden? Is de schuld dus van die hoermonen. Want zwanger of niet, je hebt ze bij je. Altijd. Of je dat nou wilt of niet, cadeautje van moeder natuur weet je nog.

Maar dan.. dan komt die dag dat je denkt, 'Morgen moet ik ongesteld worden. Of was het vandaag?' Je besluit (voor de zoveelste keer) een zwangerschapstest te kopen met de instelling 'zal toch wel weer negatief zijn.' Je doet de test, wacht die helse minuten af (iedereen die ooit een test heeft gedaan snapt wel waarom ik dit helse minuten noem toch?), en dan...

Zwanger.

WAT DE FUCK?!
Alweer schelden he. Jezus hoermonen, hou jullie eens rustig!! Je kijkt nog eens, in ander licht, maar hij is er echt.. dat felbegeerde tweede streepje. Die lijn van een paar mm groot wat je hele leven veranderd. Direct. Want ookal kun je dat kleine mini mensje nog niet zien, je bent moeder. Je bent erin geslaagd om een nieuw leven te maken, ongeacht of dit nou goed blijft gaan of moet eindigen in een miskraam. Je lichaam werkt zoals moeder natuur het bedoeld heeft.
Uiteraard geloof je die test niet en doe je er vervolgens nog minimaal 2, gewoon om uit te sluiten dat die ene test niet kapot was. En die test erna ook niet. En die test dáárna ook niet. Je weet het maar nooit toch?!
Daar ga je dan, de spanning en onzekerheidsfase in. Wacht, jij dacht dat je die fase al had gehad? Haha nee! Dat begint nu pas! Want vanaf nu weet je gewoon dat er iets in je zit. En die gedachte is raar, je moet wennen. Dus dat je het ene moment last hebt van gigantische huilbuien omdat je denkt dat dit nooit meer goed komt (je vagina, kijkdoos, poes of je haar ook mag noemen), je zo blij bent alsof je net te horen hebt gekregen dat je de lotto hebt gewonnen, of zelfs zo boos word op je vriend omdat ie de vuilnisbak vergeten is leeg te maken...

Het zijn allemaal de schuld van die hoermonen. Iets wat je al vanaf dag 1 dat jij ontstond in de buik van je moeder dus bij je draagt, en ook bij je zal dragen tot de dag dat je sterft.
Hoe ga je er goed mee om? Eh, chocolade en Netflix. En als je zwanger bent, die korte periode in je leven? Gebruik het als excuus. Nu mag je. Voor even dan. Voor 9 maanden, zoals je buitenwereld je laat denken.
En dat terwijl wij als vrouwen allemaal weten dat dit gewoon bij je hoort. Of je dat nou wilt of niet.

Dus ben je net zoals mij een jongensmoeder? Gefeliciteerd! Je hebt je kind ze hoermonen bespaard! Tenminste... totdat ze een vriendin krijgen. Dan krijgen ze het alsnog.
En ben jij wel gezegd met een dochter? Ook gefeliciteerd! Qant jij begrijpt je kind als geen ander wanneer ze een onverklaarbare drang naar chocolade krijgt.
Moet je nog zwanger worden? Wees gerust.. de hoermonen vallen je vanzelf aan. Vroeg of laat. Want ik geloof oprecht, dat iedere vrouw met een sterke kinderwens, moeder mag worden in haar leven. Of dit nou 1, 3 of 10 jaar duurt of dit nou via adoptie is of via een andere weg... Die hoermonen zijn overal.
En ik neem ze voor lief. Want zonder die hoermonen, hadden wij hier niet gestaan en had ik deze blog niet kunnen schrijven.

Dus cheers op de hoermonen, dat ze nog maar lang stom en aanwezig mogen zijn!!🤪🥰