The New beginning

Daar staan we dan. Als twee blokken ijs, te kijken naar al die positieve testen wat voor ons liggen.
Ik nog steeds helder ervan overtuigd dat ze allemaal kapot zijn, want het is maar een licht streepje!
Streep is streep, dat weet ik ook wel.
Maar nadat we te horen kregen een paar maanden terug dat ik heb voorstadium had van baarmoederhalskanker, leek die droom op een kindje van ons samen in duigen te vallen.. in combinatie met mijn pcos werd de kans om nog natuurlijk zwanger te geraken kleiner geschat dat 3%.
Bam. Klap in ons gezicht. Ik kreeg een lis excercie met spoed, (see & treat), nadat ik dus pap3cin3 bleek te hebben.
Ik kan nu wel een hele blok hier gaan neerzetten hoe het allemaal gegaan is, maar daar heb ik nu even geen zin meer in.
Ik lig namelijk al in bed want ja.. ik ben kapot! Making a human kost energie he..

Making a human?! Ja!! Want vandaag kwamen mijn vriend en ik er dus achter dat we opnieuw papa en mama gaan worden.
Eigelijk wist ik dit gister al, doordat ik had getest met middagurine. Ik zag een hele lichte streep, vriendlief niet dus pleurde die test weg. Gelukkig had ik er een foto van gemaakt haha!
Vanmorgen was het dus zo ver. Als een tiener die stiekem rond sloop in een huis snelde ik vanmorgen zo zacht als ik kan de trap af, in de hoop de kindjes en mijn vriend niet wakker te maken.
Snel even een bekertje pakken, erin piesen en nieuwe test doen.zal toch wel negatief zijn. Like iedere keer. Behalve deze keer dan.. binnen de afleestijd kwam die, die felbegeerde lichtroze lijn.
Trillen, hitte aanval en een wtf gevoel van geluk voelde ik. Het is echt zo.. we krijgen een baby!!
Ik kroop terug in bed, naast mijn vriend die nog lag te snurken. Hij vroeg wat was, ik zei zeg ik straks wel schat ga maar elkaar slapen. Deed ie ook gelijk trouwens. En ik? Starend naar het plafond, zon 2 uur lang.
Ik ben gelukkig, oh zo gelukkig!! Alles waar ik altijd over gedroomd heb, is nu eindelijk uitgekomen.
Jaren lang ellende (meerdere blogs waard, trust me), paar maanden terug nog zo'n vertrouwen verloren in mijn lichaam en nu...
Mijn vriend en ik waren gezond gaan leven, slikten beide vitamines en hadden (bijna) elke dag seks. Niet bewust, want dat stuk hadden we achter ons gelaten. Als het lukt, dan is het een wonder. Zo niet, zijn we dankbaar voor de kindjes die we al hebben.
Beide natuurlijk van binnen compleet gebroken toen we die woorden hoorde van het ziekenhuis. 'Bijna onvruchtbaar. Geen eisprong. Pcos. Baarmoederhalskanker. Nooit een kindje samen...'

Maar toch! Je bent er. Je groeit in mijn buik. Woorden schieten tekort om hier te vertellen hoe welkom jij bent kleintje. Hoe compleet je ons gezin maakt. Hoe erg we ons verheugen op de komende maanden en op de rest van ons leven samen!
Eindelijk. Na alle regen komt zonneschijn.
En die zonnestraal, dat ben jij kleintje!! 🥰