Ik heb niet stil gestaan.

Velen van jullie weten dat mijn ex vriend en ik 4,5 jaar bezig zijn geweest om zwanger te raken inclusief 2 jaar traject. Midden vorig jaar is de relatie verbroken en in augustus heb ik een miskraam gehad.

Met de verbroken relatie was/is natuurlijk niet ineens de kinderwens verdwenen. En zeker nadat ik spontaan zwanger bleek wat uitgelopen is op een miskraam, is de wens misschien nóg wel groter worden.

Nadat ik er veel en goed met familie en vriendinnen over heb gepraat en zelf ontzettend goed heb nagedacht, heb ik mij eind vorig jaar aangemeld bij Nij Barrahûs, voor het bewust alleenstaande moederschap.
In december heb ik hier de intake gehad en in februari heb ik het gesprek met de maatschappelijk werkster gehad en het uitslagen gesprek van de standaard onderzoeken die ik in december heb gehad. Ik heb van alle kanten een akkoord gekregen om dit traject te mogen starten.
Na het uitslagen gesprek kon ik via mijn patiëntenportaal mijn 'wensen en voorkeuren' voor een donor doorgeven en zodra dit weer bij hun binnen was, werd ik op de wachtlijst gezet. Sinds februari sta ik dus op de wachtlijst voor een donor.

Aangezien ik heb gekozen voor een Nederlandse donor, is de wachttijd ±2 jaar. De wachttijd is zo lang omdat de donoren niet meer volledig anoniem mogen en er hierdoor een gigantisch tekort aan donoren is.

Over ±2 jaar heb ik nogmaals eens een gesprek met mijn behandelend arts en zodra er een donormatch is gevonden, krijg ik hier bericht van.

2 jaar duurt nog ontzettend lang maar het voelt enorm fijn dat ik in die zin niet volledig 'stil sta' in mijn wens om moeder te worden.

In 2 jaar tijd kan er natuurlijk ook enorm veel gebeuren en veranderden. Misschien krijg ik in de komende 2 jaar wel weer een relatie, waaruit eventueel een kindje ontstaat. You never know. Maar zo niet, dan is dat ook helemaal goed, en ga ik er met de tijd alleen voor, mocht het mij gegund zijn. Alleen, maar niet volledig alleen. Want ik heb zo veel lieve mensen om mij heen die volledig achter mij staan en die mij op elke mogelijke manier zouden steunen en helpen, waar dat nodig mocht gaan zijn.