Update

We zijn de grens van de maanden met 1 cijfer voorbij. Meddie is inmiddels al weer 10 maanden. Nog even en we vieren haar eerste verjaardag. We zijn al druk bezig met alles te bedenken wat we willen. De uitnodigingen liggen al bijna klaar en de voorbereidingen worden nu steeds definitiever. 

Het lijkt wel hoe ouder ze word hoe meer er gebeurt en hoe sneller de maand om gaat. Ik ben bezig met haar geboorte foto's uit te zoeken en in te plakken. En jeetje wat was ze klein denk je dan steeds weer. Ze paste precies van hand tot elleboog. Nou ik kan je zeggen dat kan al lang niet meer. Zoals jullie kunnen volgen in de groeicurve groeit ze goed door en volgt heerlijk haar eigen lijntje. We hebben de maxi cosi plaats laten maken voor een echte auto stoel. Ze zit nu de hele weg aan te wijzen wat ze allemaal ziet en horen daar steeds het woordje 'kijk' naast. Ze heeft ook ontdekt dat ze  via de achteruit kijk spiegel ons kan zien en zit met regelmaat even te glimmen naar ons. 
Meddie gaat al goed 2 maanden naar de gastouder toe en dat gaat echt super goed. Ze vind het heerlijk om daar te spelen. Als we haar brengen heeft ze geen oog meer voor ons en gaat druk in de weer met het speelgoed en de hond die ze daar hebben. Als we haar komen halen wisselt het, de ene keer komt ze direct aan gekropen en wil ze knuffelen. Maar als ze te druk met het spelen is heeft ze geen tijd voor ons. Ik zie het maar als een goed teken ;-)
Ik heb gister weer even wat speelgoed gewisseld hier thuis, zodat alles een beetje nieuw lijkt weer. Maar haar grootste favoriete speelgoed is toch dat alles wat niet om te spelen is hahaha. Ze vinden we haar met grote regelmaat in de papierdoos, zit ze tussen papa zijn spelletjes of speelt ze met het water uit Buddy zijn drink bak. Ook hebben Buddy en Meddie elkaar gevonden met spelen. Zo zit Meddie vaak in zijn mand ( deed mama vroeger is kind ook al) en spelen ze samen met zijn touw of piepspeelgoedjes. Uit zijn mand klimmen is nog best moeilijk en dan is Buddy niet te beroerd om zijn neus onder haar billen te doen en even te helpen met de grote stap. 
Steeds vaker lukt het haar ook om los te staan en steeds wat langer. Ik hou wel nog steeds mijn hart vast, maar tot nu toe gaat het steeds beter. Ze schrikt niet meer als wij zeggen dat ze het goed doet en als ze stevig genoeg staat probeert zelf iets aan te pakken of in haar handjes te klappen. 

Zo nu is iedereen weer een beetje op de hoogte hoe het met Meddie gaat.