Geen nieuws, is goed nieuws...

Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze vaak. Misschien gaat dat in dit geval ook wel heel erg op. Vandaag hadden we een afspraak in het ziekenhuis bij de gynaecoloog. Wij zouden vandaag een datum gaan afspreken. Voor dan wel het inleiden of de keizersnee. De keuze zou gemaakt worden aan de hand van de grote van de kleine.

Al snel werden we binnen geroepen. Even de bloeddruk meten en vragen hoe alles gaat. De bloeddruk was weer netjes, de suikers gaan nog steeds goed. Ik ben erg vermoeid door de zware nachten waarin ik soms maar 2 uurtjes slaap. De gynaecoloog stond op en zei nou kom we gaan is even kijken. Even naar het kamertje er naast waar ook een echo staat. Weer die vreselijke stoel met net wel en net niet van die beugels. God wat zal ik die missen als kiespijn straks. Gelukkig wilde hij me benen gewoon gestrekt omdat het anders toch maar in de weg zat. Eerst nog even met de echo over me buik. Kleine hummel was weer lekker in beeld. Het hoofdje lag naar beneden en hij/zij was druk aan het bewegen zoals wij al weten. Daarna even voelen aan me buik. Alles wat hij voelde, voelde ook echt als kind aan. Daarmee wilde hij zeggen dat het daadwerkelijk een flink kind zal zijn. Hij schat het kindje nu op 8 pond en dus rond de 40 weken zwangerschap tegen de 9 a 9,5 pond.Toen zakte zijn handen vanaf het kontje van de kleine langs zijn/haar zij om zo richting het hoofdje te gaan. Dat voelt best naar als die grote handen van een mannelijke arts ter hoogte van je bekken ineens gaat duwen en draaien. Hij kon het hoofdje nog bewegen wat inhield dat het nog niet vast ligt in me bekken en dus nog niet totaal is ingedaald.

En toen ineens zei de gynaecoloog: dus we gaan niks beslissen op dit moment. Ik wil je volgende week of liever eigenlijk over 2 weken terug zien...

Nou daar sta je dan je broek weer goed te doen en als aan de grond genageld. Ja maar.. gaat er dan door je hoofd. Hij zag het aan me en vroeg me of ik me er bij kon neerleggen. Tja wat heb ik voor een andere keuze?

Terug naar zijn kamer waar we nog even verder hebben zitten praten. Het komt er nu op neer dat ik volgende week (38ste week zwangerschap) terug kom. En hij dan het zelfde onderzoek zal doen als nu. Ligt het kindje dan wel vast zal hij ook een inwendig onderzoek doen. Dit heeft hij nu niet gedaan omdat hij me er nu alleen maar mee zal lastig vallen. Juist dat waar ik tegenop zag is nu niet gebeurt. Op zich super fijn natuurlijk, maar ja het voelt nu wel als voor me uit geschoven eigenlijk. Als of de berg waar je tegen op kijkt groter is gemaakt. Maar goed het is niet anders. Ligt het kindje ingedaald en voelt de baarmoederhals rijp genoeg dan gaan we voor die zelfde week nog een datum prikken om in te leiden. Ligt het nog niet ingedaald, of is mijn baarmoederhals niet rijp genoeg dan word alles een week verschoven. Naar dus de 39ste week van de zwangerschap. Dan volgt eigenlijk het zelfde ritueel. Is dan het kindje nog steeds niet voldoende ingedaald, of de baarmoederhals niet rijp of het kindje is zo danig groot dat de gynaecoloog verwacht dat de schouders niet door het bekken zullen passen dan word er in die week nog een geplande keizersnee gemaakt.

Wij zaten echt een beetje onder de indruk tegen over deze vriendelijke man. Hij begreep heel erg goed dat het niet heel leuk was om te horen. Maar hij doet er nu alles aan om mij het zelf te laten doen. Zou hij nu een keuze moeten maken dan word het sowieso een keizersnee gezien de suiker, grote, niet ingedaald etc. De gynaecoloog weet hoe graag ik het op de gewone weg wil proberen en daarom geeft hij mij/ ons deze kans. Hij gaf aan dat bij zijn vak hoort om goed vooruit te denken en dat heeft hij nu gedaan.

Ik heb nogmaals aangegeven dat het niet slapen snachts mij begint op te breken. Ik heb daarvoor slaap medicatie gekregen. Het kindje is nu zo danig ontwikkeld dat het geen directe kwaad meer kan. Ik zelf ben niet zo een pillen slikker dus ik zal er toch lang mee wachten voor ik het zal innemen. Ik heb ook maar 3 pilletjes voor in principe tot dat de kleine er is. Ik kan hopelijk me zelf er even me opladen.

Op het moment dat we weg gingen uit het ziekenhuis voelde ik me heel erg boos, verdrietig en teleurgesteld. Ik heb echt heel erg fijn kunnen praten met lieve mensen vanmiddag. Waardoor ik nu eigenlijk erg goed begrijp wat er is gezegd en dergelijke. We leven gewoon nu per week verder en wachten af wat er gaat gebeuren.