De angst dat het mis gaat

Nou dames,

De angst dat het misgaat is verdwenen, met het keihard en dubbel zo erg terug komen van mijn misselijkheid en braken in de ochtend

De huisarts meteen gebeld gezien ik hiermee bekend ben. Voor overdag metocloperamide en voor de nacht suprimal gekregen

Heel naar allemaal, maar mijn verloskundige zei hij de eerste; het is geen gegeven, maar je zou kunnen zeggen, hoe misselijker hoe meer hormoon en je er van uit kunt gaan dat die cruciale weken goed verlopen

Probeer het vertrouwen te hebben dat het goed gaat.

Je hebt er geen invloed op of een kindje gezond geboren wordt. Ook niet als de eerste maanden voorbij zijn.

(Zeer nabije vrienden verloren vorige week hun kindje aan het einde vd zwangerschap. Oorzaak: ‘domme pech’. Het kindje was kerngezond.)

Oh zeker herkenbaar. Ik had het juist bij de eerste. Ik dacht écht dat ik niet zomaar zwanger zou worden (door veel familieleden bij wie het lang duurde) en toen was het meteen raak. Dacht echt: dat kán niet. Heel veel onzekerheid en gepieker. Bij de tweede had ik zoveel praktische dingen aan mijn hoofd dat er geen ruimte was voor gepieker, heerlijk.

Maar joh, je kan niet zoveel anders dan accepteren en afleiding zoeken. Als je je druk gaat maken over het feit dat je je zorgen maakt, dan wordt het een ingewikkelde kwestie 😉

Ik herken je angsten dat het misgaat... Die eerste weken zijn zo onzeker. Miskramen komen zoveel voor, ik heb er zelf twee gehad, waarvan de tweede pas duidelijk werd via een eerste echo (leeg vruchtzakje), dus tot zolang wist ik het niet. Mijn gynaecoloog zei daarna dat ik pas mocht denken dat ik zwanger was, na een eerste goede echo, dat heb ik de volgende keer dan ook zo gedaan, en toen was alles gelukkig goed. Maar die onzekerheid de weken ervoor... Wat mij hielp was gewoon doorgaan met de alledaagse dingen, gaan werken en zo, veel bezig zijn met andere dingen. Ik weet wel niet of zo veel testen je echt gaat helpen tegen de onzekerheid. Ik begrijp nooit echt goed als mensen dat doen, want uiteindelijk is de duidelijkheid of minder duidelijkheid van een streepje toch voor interpretatie vatbaar. Ik weet niet hoe het zit in Nederland, maar in België kan je eventueel wel naar de huisarts gaan om via een ouderwetse bloedafname je hcg te laten bepalen. Dan kan de dokter ook zeggen of het de goede richting uitgaat en, gezien ik hier lees dat sommige twijfelen over hoever je al bent, kan de dokter een inschatting maken hoever je bent en kan je zo ook je eerste echo plannen op de juiste tijd.

Vanaf welke cyclusdag heb je ovulatietetesten gedaan? Als je al vanaf 7 dagen na je ovulatie positief test, dan zou het zomaar kunnen zijn dat je al verder bent dan je denkt. Dat is erg vroeg. Een innesteling duurt gemiddeld 9 dagen en dan moet je lichaam hcg gaan aanmaken dat elke 2 dagen verdubbelt tot het voldoende is om op een test een streep te krijgen. Als je dat op 7 dpo al hebt, dan zou je innesteling al met een dag of 3 rond zijn geweest. Early testen, die lang niet bij iedereen al zo vroeg werken, zijn zelfs pas bedoeld vanaf 9/10 dpo.

Maar los daarvan: positief is positief en dus gewoon goed. Je kan je heel bewust voelen van risico's nu, dat is denk ik ook deels hormonaal, maar weet dat het veel vaker gewoon goed gaat. Hoe verder je bent, hoe zekerder je je gaat voelen.

@mamavanl

Ik heb geen idee. Het feit is dat ik op vrijdag een digitale positieve ovulatie test heb gehad..

Het is snel, maar schijnbaar is het mogelijk …

De maand ervoor ook een normale menstruatie gehad

Ik herken de gevoelens heel erg en ik vrees dat er weinig aan te doen is:-( Ik vind die eerste weken gewoon vreselijk! Probeer zo veel mogelijk afleiding te zoeken, ga rustig wandelen je je onrustig voelt. Het gaat voorbij!

Voor nu gewoon van harte gefeliciteerd en sterkte met die eerste onzekere weken!

Social media en oa dit forum draagt niet bij, zelfs voor mensen die het nog nooit mee hebben gemaakt wordt zo de angst toch ineens rieel. Je hoort en leest het overal dus dat je er nu mee bezig bent vind ik dan ook niet heel gek.

Er is niet echt iets specifiek wat helpt, enkel te zeggen tegen jezelf dat je vertrouwen hebt in je lichaam. Als het mis gaat kan niets dit voorkomen en dus ook niet uitgaan van het slechte, de klap zal hoe dan ook komen.

Ik heb zelf wel aantal keer mee gemaakt dat het niet goed ging en de goede zwangerschappen daarna waren pittig en heftig. Ben nu 38w bijna van de tweede en hiervoor direct een miskraam gehad en raakt direct opnieuw zwanger. Het was tot 10 weken een hel en uitzingen, en voor ons speelde nog wat factoren mee maar goed heb wel altijd gezegd tegen mezelf als het goed zit dan zit het goed.

Gefeliciteerd

Ik denk dat je nod veel eerder is, aangezien je 8 dagen voor nod nog niet positief kunt testen...