Pff, morgen acht weken... De tijd kruipt werkelijk voorbij.. Ik word aan alle kanten gillend gek. En aardiger word ik er ook niet van.. Vandaag is m'n gevoel veranderd.. Of ik denk dat het mijn gevoel is.. Ik weet het niet zeker.. Kan ook de angst zijn vanwege de vorige keer... Het gaat niet lekker in ieder geval. Ik ben doodsbang dat het misgaat en ook op openbare plekken barst ik in huilen uit.. Ik weet dat niemand tijdens zijn zwangerschap zekerheid heeft en dat verwacht ik ook niet.. Maar dit afwachten en deze twijfel is echt een hel.. Iets minder dan 2 weken tot 13 mei.. En dan is nog niet eens het eerste trimester voorbij.. Mijn hemel, hoe hebben ze ooit bedacht vrouwen dit aan te doen... Ik functioneer voor geen meter meer en alles is te veel. En terwijl ik dit schrijf vind ik dat ik me aanstel.. Aantal verhalen van andere dames hier mee gelezen en die hebben nog veel meer of veel heftigere dingen meegemaakt.. Dan vind ik dus dat ik het recht niet heb me zo te voelen.. Maar ja, de hormonen die er duidelijk wel zijn zorgen er denk ik voor dat ik me toch zo voel..
reacties (0)