Bloedverlies en krampen... Het begin van ronde 19 of vals alarm?
Hoe snel kan het leven totaal anders lopen?
Gisteren/zondagmorgen had ik een knaltest waar ik enorm blij mee was. En opeens voor het slapen gaan veegde ik bloed af... Ik had die nacht ervoor al krampen, maar nu waren het echt menstruatie-krampen. Zoals altijd voelde ik aan mijn borsten en ik wist genoeg... Ze waren opeens leeg. Foute boel. Zo goed ken ik mijn lichaam inmiddels wel.
Ik heb een vreselijke nacht gehad, (samen) veel gehuild en nagenoeg niet geslapen. Alle plannen die we de afgelopen week gemaakt hadden ging door mijn hoofd: onze plannen om het die en die dag aan die en die mensen te vertellen, de afspraak met Moeders Voor Moeders woensdag, de geplande afspraken met de verloskundige, een vakantie in juni in het tweede trimester, mijn verlof in de herfst en gezellige kerstdagen met onze kleine spruit en de familie (waaronder de spruit-in-wording van mijn broer). Met één veeg, veegde ik die toekomstplannen weg..
En dan wat nu? Moeten we nu weer een jaar wachten? Of misschien wel twee? De eerste keer zwanger was ronde 6, de tweede keer ronde 18, als het in deze vaart doorgaat, ben ik voor de derde keer zwanger in ronde 42!!!! Ronde na ronde weer die teleurstellingen en depressieve PMS-buien. Ik trek het niet!!! Moet de kijkoperatie, waar ik zo bang voor ben, nu toch doorgaan?
Natuurlijk ken ik de verhalen dat het bloedverlies weer minder kan worden en kan overgaan, maar mijn gevoel zegt zo sterk dat het fout gaat. Vandaag op mijn werk had ik ook weer bloedverlies en echte menstruatiekrampen. Mijn gevoel wordt versterkt doordat het bloeden begint op exact dezelfde dag (een week na de eerste positieve test) als de miskraam een jaar geleden. Wat is er mis met mij?? Is het toeval?? Waarom hoor ik bij die 1-2% van de vrouwen met herhaalde miskramen? Waarom hoor ik bij verreweg de minderheid die in anderhalf jaar tijd nog niet zwanger is én blijft?? Het is alsof het niet mag. Alsof het babygeluk niet voor ons is.
Een eerste miskraam is echt vervelend, maar twee... Ik twijfel aan alles en ben bang nooit een voldragen baby te kunnen krijgen. Ik hoop dat ik jullie snel kan vertellen dat het gestopt is, maar ik voel dat het mis is. Ik ben er echt helemaal kapot van.
P.s. ik heb utrogestan gekregen van iemand hier op Babybytes. Ik ben in staat dit te gaan gebruiken in de hoop dat dit werkt. Als er iets mis is met het vruchtje, dan zal dit niet uitmaken. Maar wat als er iets mis is met mij? Met mijn progesteronwaarde bijvoorbeeld? Wat vinden jullie: zal ik die pillen gaan gebruiken?
reacties (0)