Uit het diepe dal geklommen, in ronde 17

Ik herken heel erg de moodswings voor de nod.ben niet zwaar depressief maar was wel zwaarmoedig en verdrietig. Wat mij heeft geholpen om de hormonen meer te stabiliseren is het slikken van teunisbloemolie! ! Dat helpt je hormonen meer in balans te komen. Sterkte! !

Ik herken het ook. Alleen verschilt het bij mij van een paar dagen voor NOD tot NOD waarop ik me erg depri en vooral heel erg mislukt voel. M'n kleren passen dan niet meer, ze staan ook niet, m'n haar wil niet zitten dus ik kan die dagen maar beter de spiegel vermijden en als m'n vriend dan probeert aardig te doen val ik hem aan. (Verbaal dan he) behalve dat ik me depri voel, voel ik me vooral heel erg nutteloos. Je bent dus echt niet de enige. Sterkte!

Na een jaar nog niet zwanger was het voor mij ook elke maand weer drama... zodra ik menstruatie krampen voelde, zat mijn keel al dicht... als het echt doorbrak zat ik vaak te huilen op de wc en was ik boos op de hele wereld! Ik heb zelfs een keer uit frustratie een vaas kapot gegooid... als ik er nu aan terug denk, denk ik; mens.... doe eens normaal! Maar op dat moment zat ik ook heel erg in mijn verdriet... als de menstruatie voorbij was werd ik weer ik en was ik alweer te druk bezig met mn eisprong die er aan kwam rn raakte ik elke maand ook weer van slag omdat ik nooit een eisprong kon ontdekken. Nu ik zwanger ben en er op terug kijk besef ik dat ik veel te idioot en emotioneel er mee bezig ben geweest... onze laatste ronde heb ik mijn gevoel uitgezet en tegen mezelf gezegt;; demi als je zo door gaat en je lijf strak staat van spanning dan gaan het nooit gebeuren... ik ben toen begonnen met Mama fit totaal van Davitamon en voelde mij gelijk beter... fitter... en die ronde ben ik dan ook zwanger geraakt..achteraf gezien had ik eerder die knop om moeten draaien want met zo veel spanning gaat niemand zwanger raken... ik wens je veel succes... begrijp je gevoel volkomen... je moet alleen echt zelf die negatieve knop omzetten.... xxx

Dat was zeker een diep dal! Ik zat al te wachten op een teken van leven van je en had het vermoeden dat het niet goed ging. Ik herken wel wat je zegt, alleen ben ik vooral super verdrietig als het zo ver is. Zin in het leven heb ik dan nog wel. Ik kan me wel voorstellen dat je je afvraagt wat de zingeving aan je leven is op zo'n moment als je zo graag een kindje wilt. Moeilijk hè. Wat vind je er van dat je cyclus 24 dagen was? En ga je denk je naar een ander ziekenhuis? Dikke knuffel iig, fijn dat je je nu weer iets beter voelt

Ja herken ik in lichte mate. Vooral als ik dan ontdek dat het weer niet gelukt is ben ik helemaal kapot. Gelukkig is het verdere verloop ook weer hetzelfde. 3 dagen erna voel ik me weer wat beter en wacht ik weer geduldig op betere tijden.

volgens mij heeft t zelfs en naam :pms ,pre menstrual syndrome

ik had exact het zelfde!ook elke maand teleurgesteld en zo verdrietig...en rond 3e dag van cyclus weer soort van normaal...dus denk idd de teleurstelling maatr grotendeels ook hormonen hoor daar heb je geen antidepressiva voor nodig....als er soms thuis echt even iets niet lekker liep en ik ontplofte bijna dacht ik oh jee ik word tussen nu en een paar dagen ongesteld en ja hoor...in begin toen ik aan het oefenen was viel me dat niet op en ik heb een hekel aan´pff ze moet zeker ongesteld worden¨maar beetje waarheid zit er wel in hoor ;)