4.5 en 2.5

Weer even de vorderingen van de meiden opschrijven voordat ze in de vaart vergeten worden. We hebben namelijk weer een echte mijlpaal te pakken; Kay fietst zonder zijwieltjes. Ik denk wel dat ze het eerder gekund had maar zoals altijd kijkt ze lang de kat uit de boom en doet het dan gewoon opeens. Superknap. Geen gezwabber. De techniek van opstappen heb ik haar in drie handige stapjes uitgelegd en dan blijft ze ze net zo lang herhalen totdat ze het kan. Zo'n bikkel. (tussendoor heen veel boos worden, fiets neergooien en pruilen.. maar als je dr dan even laat pakt ze m toch weer op en zet ze door).

Franka is ondertussen lekker aan het kletsen; er komen opeens grammaticaal correcte volzinnen uit; té bizar. Maar vooral is ze bezig met het verkennen van de grenzen van papa en mama's geduld. Pffff, mag deze fase weer even overgaan aub? Het is sowieso een pittige tante maar nu is ze echt bijna niet te doen. Het bloed is al dagen niet meer onder mijn nagels geweest....

Gelukkig hebben ze zich redelijk gedragen toen wij in Istanbul waren; vier nachten zonder mn meisjes; het was best lang.Oma vond het ook pittig, maar vond het weer te stil toen ze naar huis waren. Gelukkig konden we het nu zo regelen maar of dat nog een keer gaat lukken weet ik niet. Eerst maar weer eens met het gezin op vakantie;de bestemming is nog onbekend; Tips welkom

x Appel