Opvoeden enzo

Wat hebben we ons op de hals gehaald? Hoe ga ik dit nou weer aanpakken? Oei hoor ik nou mn moeder/oma/schoonmoeder praten?

Allemaal verzuchtingen die ik de afgelopen jaren wel eens heb gedaan en ik vermoed vele met mij ;-) Toen ik voor de zoveelste keer geconfronteerd werd met mn eigen beperkingen besloot ik me voor te nemen het beter te gaan doen. Ik vind opvoeden echt een van de allermoeilijkste taken die ik ooit zal uitvoeren; én ik heb nog nooit zo graag iets goed willen doen. Dus aldus, ik ging eens om me heen kijken; ik heb me ingeschreven voor een cursus Peuter in zicht bij het centrum voor jeugd en gezin (cb) en heb het boek How to Talk to kids besteld. Mensen in mijn omgeving reageerden al snel met een goedbedoeld;' Maar je doet het toch harstikke goed? ' Mischien is dat ook wel zo en ik voel me ook geen onzekere moeder, ik heb geen losgeslagen kinderen (volgens mij), maar ik heb zeker het idee dat er ruimte voor verbetering is.

Tot nu toe (3 bijeenkomsten) heeft de cursus inderdaad geen heftige nieuwe inzichten opgeleverd; maar het is wel bijzonder grappig om te zien wat er gebeurd als je een willekeurige groep ouders van kinderen tussen de 1 en 4 jaar bij elkaar in een ruimte zet. De cursusleidster heeft moeite om in te breken terwijl wij elkaar de ene na de andere tip van de hand doen, hart onder de riem steken of voorzichtig onze bedenkingen over elkaars aanpak uiten.. Best lollig dus.

Maar dan het boek; ik was nog maar halverwege toen ik me bedacht; oeh ja, daar hebben ze een punt... en oeh ja dat kan ik eens proberen.. maar ook: mm maar hoe zou dat in de situatie van vanmiddag dag gemoeten hebben? Dus ik heb me ook daar maar ingeschreven voor de bijbehorende workshop.. Ik ben ontzettend benieuwd of het leuk is,tis in ieder geval best prijzig dus ik hoop dat het geen theekrans wordt. Hoe dan ook; ik heb een paar keer de technieken op de meiden losgelaten en het leek best te werken.

we zullen zien.

x Appel