Meer tekst

'n paar blogjes geleden schreef ik al over de vorderingen van Frankie en het verschil tussen haar en Kay, maar het praten heeft opeens een spurt genomen! De hele dag wordt er gekletst, zo gezellig! En net als Kay heeft ze een enorm scherp oog voor miniscule dingen die met een enorm enthousiasme benoemd worden. Mama moet dan haar uiterste best doen om te zien waar de Miauwwwwww of Kaka (=nijntje; ja ik snap het ook niet ;-)) zich bevindt. Want als ik me eraf probeer te maken met 'oh ja een poes' dan krijg ik een boze blik; 'ja ik heb je wel door, je kletst uit je nek ma!'

Allès moet benoemd worden; stoel (ja Franka dat is een stoel..), pap (ja franka dat is pap), lelel (ja frank eet maar netjes met je lepel)...UUUUUUIIITTTTT (ja ik zal je uit je stoel tillen). Buitel! (ok, we gaan zo naar buiten).. waarop met een drafje de schoenen en jas van de gang gehaald worden en met dwingende blik voor mn voeten worden gedeponeerd.  Auto! (neee, frankie we gaan met de fiets) Iets! (ja met de fiets).. pffff, en ondertussen gaat Kay met een heel hoog stemmetje aanmoedigen: Goedzo Frankie, Fiets! Dat wordt nog wat, er wordt nu al heel wat afgekletst en dat zonder dat er echte zinnen uitkomen.. dat belooft nog wat. Gekke meiden.

Ik kan nu al zien hoe leuk het gaat worden, 's ochtends zitten ze samen in Franka's ledikant te spelen en voor het naar bed gaan wordt er samen op de bank circusje gespeeld (grijze haren... koprol moet een keer fout gaan) echt zusjes; eindeloos kletsen.. maar ik ga vast een keer denken waar zit de 'mute-knop' ookalweer...