Waar waren we gebleven..

... oh ja. Het nieuwe jaar. Of eigenlijk moet ik toch nog even beginnen met een indrukwekkende gebeurtenis op de valreep van 2011. Met hulp van mijn moeder was ik oliebollen aan het bakken toen K opeens aangaf dat ze op de wc wilde poepen. Tuurlijk dacht ik nog; maar paar minuutjes later werd ik vanaf de witte pot teruggestaard door een grote glimmende drol. Mét een breed grijzend meisje ernaast. Nou; aangezien ik verder een moeder van niks ben, wat opschrijven en fotoboeken betreft, dacht ik dat ik dit toch even moest vermelden (foto is er ook maar die zal ik jullie besparen). Sindsdien, gaat ze iedere dag wel een paar keer op de pot. We stimuleren het eigenlijk vrijwel niet maar prijzen haar natuurlijk wel de hemel in als het lukt, geen haast maar wel superknap natuurlijk. Toen de jaarwisseling; die werd gevierd bij K's allerliefste vriendinnetje en haar ouders. De meiden mochten tot laat opblijven en achter het raam kijken naar het vuurwerk dat afgeschoten werd. "Nog een keer!!!" helemaal dol waren ze.

Franka was ondertussen ook helemaal dol en vertikte het al vanaf 's ochtends om ook maar één oog dicht te doen. Totaal afgedraaid en na de hele trucendoos uitgeput te hebben is ze net iets voor twaalven eindelijk in slaap gesukkeld.

En toen was het 2012. En moest ik weer aan het werk. Dinsdag 3 januari in alle vroegte op gestaan, alles tot in de puntjes voorbereid, zat ik daar 'ochtends.... geen enkel rampscenario uitgekomen. Geen krijsende kinderen terwijl ik nog onder de douche moest, nee juist kinderen in diepe, diepe slaap. Kinderen die ik wakker moest schudden om op tijd bij mn ouders te kunnen zijn! Verzin je toch niet? Hoe dan ook, het ging prima, de meiden zijn superlief geweest. Ook op het kdv de volgende dag ging het gelijk prima. Eigenlijk zo prima dat ik nu twijfel of ik niet gewoon altijd de fles zou moeten geven, want zonder de buikkrampjes en boeren is Frankie een heel ander meisje. Alleen dan moet ik alles kolven en daar heb ik geen zin in, beetje kolven op mn vrije dagen.... brr moet er niet aan denken. En dan is er natuurlijk nog de optie kv maar met al die gezellige allergieën hier in de familie moet ik weerstand pakken die ik pakken kan. .. En zo moddert ze door ;-)

Eind van de eerste werkweek kwamen paps en en de meiden ma in de kroeg verblijden met een vrijmibo, althans dat was het plan. Ik zat daar te rillen als een schoothondje. Pas toen mn man 's avonds zei; "joh zullen we niet eens koorts op meten" kwamen we erachter waarom; 39.8. Ik moest gelijk mn bed in. Mooi einde van een eerste werkweek. Fijn ook dat dat weekend gelijk het hele arsenaal aan hulptroepen ingezet moest worden om het huis draaiende te houden. Heerlijk hoor, weer aan de slag. :-) Maar goed ik zal wel bekennen dat het ook zn fijne kanten heeft om weer te werken. Ik heb gelijk veel meer geduld voor alles en iedereen thuis. Ik denk dat het me toch wat te benauwend werd. Ik doe weer mee in de echte wereld, maar da's wel bikkelen, dat wel.

x