Blog 100; hoe is het nou met..

sjeminee wat is het al een tijd geleden dat ik heb geschreven! Iedere keer als ik mij voorneem een blogje te schrijven kwam er iets tussen. Vaak was dat 'iets' een klein meisje van nu 7 weken oud. Jahaaaaa 7 weken alweer! Mijn laatste blog was het geboorteverhaal van Franka. Maar hoe is het nu met:

Franka; Franka heeft een super eerste week gehad. Wat een rustig meisje! Ze moest nog wel even wennen aan dag/nacht maar verder had je er letterlijk geen kind aan. Toen kwam in de tweede week een verkoudheid en in de derde week spruw roet in het eten gooien.. Opeens had ik een heel ontevreden meisje, dat veel spuugde, huilde en heel weinig sliep. Inmiddels zijn we weer een maand verder en hebben we (hopelijk) de spruw onder controle, ben ik wat voorzichtiger met voeden (heb veel melk en een sterke toeschietreflex) en bakeren we haar in. We lijken weer wat rust terug te krijgen en dat was hard nodig want het hele gezin liep op t tandvlees... Want hoe gaat het nu met:

Kay; Kay was de spil van alles in de eerste weken na Franka's geboorte. We hadden háár ritme heilig verklaard om de situatie zo weinig mogelijk te veranderen. Dat vond tante betje wel best, al het bezoek kwam natuurlijk ook een beetje voor haar (2 oktober jarig) en ze kreeg volop aandacht en cadeaus. Maarrrrrr je bent dan opeens ook 2 en dus zeg je NEE. Dit levert nogal eens lastige situaties op als er net een trap beklommen moet worden of overgestoken... En dat ge-NEE is niet altijd amkkelijk te verkroppen voor een hormonale tijdbom die gemiddeld 4 uur per nacht (niet aan eengesloten) slaapt... want hoe gaat het nu met:

Mama Appel; mama heeft genoten van een heerlijke kraamweek, de week erop was ook fijn vooral omdat ik toen weer het huis uitkon/mocht. De eerste weken was mijn bekken nog wel erg pijnlijk maar dat gaat steeds beter. De verzorging van Franka ging eigenlijk wel makkelijk, je merkt toch dat je net iets minder staat te zweten op die rompertjes aantrekken en die plooitjes afdrogen. Borstvoeding ging vanaf de eerste minuut als een trein maar wellicht een beetje te goed.. Franka drinkt alsof ze har mond aan een geschudde fles cola zet... ze moet echt klokken om de stroom bij te houden.. en dat geeft veel lucht in dr buik en dus spugen, hikken, strekken.. huilen, drinken, etc etc  Die riedel zorgt (zorgde?) dat de nachten en de dagen behoorlijk aanpoten zijn (waren?) Toen ook manlief na de 2e week weer aan de slag ging was dat nog een slag erger, vooral omdat Kay en Franka precies op elkaar afgestemd gingen klieren/huilen... oeffff, niet leuk!!!! Stom als ik ben laat ik me me ook nog wel eens verleiden tot het proberen van alles tegelijkertijd.. dus met een kind aan de borst op je arm, met je andere arm het andere kind proberen te weerhouden van het gooien met eten terwijl je gedachten zijn bij de vaatwasser die nog uitgeruimd moet worden en de was die nog niet hangt.. Kansloos dus. Inmiddels begint ook de cabinfever behoorlijk toe te slaan; gelukkig is mijn auto gefixt en kan Franka ook in de maxicosidrager achterop de fiets. De actieradius is iets groter geworden en ik wat stoerder...
Langzamerhand heb ik ook weer wat oog voor de rest van de wereld, mn baan is totaal veranderd en ik moet me nodig gaan inlezen in de nieuwe situatie. Ik moet weer gaan sporten en ik moet ook nodig weer wat aan de sociale contacten doen... want kraamvisite alleen is niet genoeg... Maar eerst: een weekje weg met zn viertjes, om nog even ongestoord van elkaar te genieten, dat hebben we verdiend
x