Nog 9...

..dagen tot mijn uitgerekende datum. Jawel, t feest kan ieder moment beginnen! Gelukkig voel ik me nog redelijk goed maar nou moet ik ook heel eerlijk toegeven dat ik ook bizar weinig uitvreet.. Ik nestel druk, maar op de een of andere manier wordt het huis nooit netjes, is de was nooit klaar en is er altijd nog wel iets 'wat eigenlijk gedaan zou moeten worden' voor de bevalling. Ik hou me in, ik heb de verleiding weerstaan om de vloeren op te schuren en opnieuw te olieën.. al was dít wel hét moment geweest want met zo'n kleintje in huis... ach je begrijpt t vast.

Sinds een week of drie ben ik weer begonnen met zwangerschapsyoga, maar goed ook want ik was álles vergeten. De groep bestaat uit een aantal 'veteranen' en een aantal first-timers, wat nogal eens de situatie oplevert dat ik met schaamte zie hoe wij veteranen (incl. de juf) de blije verwachtingsvolle blik van die meiden doen veranderen in bezorgde verwarring... Deze week vroeg een meisje: "Maar hoe voelt een wee dan? " en ik weet dat iedereen zich dat afvraagt en dat ik dat ook gedaan heb... Altijd krijg je als antwoord dat dit voor iedereen anders is, lekker daar kan je wat mee. Maar ja, ik heb verder ook maar niets gezegd. Ik heb ook mn mond gehouden toen een ander vroeg: " maar waarom zou je dan niet mogen persen als je persdrang hebt? "... Ik had natuurlijk kunnen vertellen dat als je bijvoorbeeld nog maar 4 cm hebt, je niet mág persen ook al zegt je hele wezen dat je MOET persen... en dat dit zo'n beetje t ergste was wat ik ooit gevoeld heb... maar nee ik heb mijn mond gehouden. Want die bekkies werden al zo bleek, want er zijn altijd wel vrouwen die graag vertellen hoe een totaal ruptuur, onvolledige stuit, bevalling in de wachtkamer/ ambulance of op de vluchtstrook, naweeën, rugweeën en beenweeën voelen. Ben blij dat ik ook weer helemaal bij ben trouwens :-(

Maar goed, het is best hard nodig om mij even richting bevalling te trekken want anders zou ik misschien zelfs verbaasd zijn als ik opeens ga bevallen. Mijn aandacht wordt  namelijk volledig opgeslokt door een meisje dat in een bijzonder dramatische fase is belandt. Peuterpubertijd of weet ze dat er iets te gebeuren staat?  Geen idee maar er wordt gedreind, gezeurd, gevleid, gehuild en gehuppeld en dat alles in een tijdbestek van een paar minuten; geen peil op te trekken dus en erg vermoeiend. Verder droomt ze heel vreemd want ze schreeuwt en huilt in haar slaap, als ik bij haar ga kijken is ze diep in slaap... Het houdt papa en mama bezig in ieder geval... al mag papa bij vlagen helemaal niets meer terwijl ze altijd jut en jul zijn. Mama is opeens thuis en dat is leuk uitspelen. Gelukkig trappen we daar niet in en we hebben afgesproken dat als de ene corrigeert, de ander effe een rondje loopt. Tot nu toe lijkt dat te werken. Papa plant nu ook gewoon momenten in om samen met zn meissie op pad te gaan want ik ben best beperkt. Ze lijken er alle twee van op te knappen.

Zoals je leest is alles vergeten; werk, de rest van de wereld; t kan me echt gestolen worden... raar hoe dat zo snel kan omslaan. .. Nou ja, we zien wel hoe lang dit weer duurt, voorlopig zit jopie volgens mij nog opperbest daarbinnen. Ik hou jullie op de hoogte.
x