Hoera! Al was mijn officiële verlof al vrijdag ingegaan, vandaag heb ik definitief de deur dichtgetrokken, laptop ingeleverd en iedereen uitgezwaaid. Heerlijk gevoel, wellicht waren het mn hormonen, wellicht ben ik gewoon een bijter maar ik moest en zou een laatste nota door het mt loodsen en jawel, op alle punten werden mijn voorstellen aangenomen. Het was heel fijn om het zo af te kunnen sluiten. Maar nu is het ook wel echt klaar.Er was nog een uitje gepland voor donderdag maar dat heb ik gecancelled; ik kan namelijk sinds donderdag echt niet goed meer lopen. Mijn bekkenband biedt nog wel even uitkomst maar ik waggel als een eend en heb t gevoel alsof ik keihard in mn kruis getrapt ben. Hoe het kan bleek gisteren bij de vk; waar Jopie vorige week woensdag nog niet helemaal was ingedaald (we konden zelfs nog een plaatje van een koppie schieten) ligt ie nu helemaal vast diep in mn bekken. Niet dat ie daar minder druk van wordt... mn buik golft als nooit tevoren.. maar ik loop letterlijk met een hoofd tussen mn benen. Au. Gelukkig gaat fietsen nog goed en ik hoop dus dat de weermannen gelijk hebben en dat ik nog effe een mooie nazomer kan vieren met Kay en paps, voordat jopie alle aandacht op gaat eisen. Mooie fietstochtjes door de duinen ofzo.. Vanmiddag alvast een voorschot genomen en lekker op het terras gekeken naar de golfsurfers, gelijk blijven eten, heeeeeeeeeeerlijk..
reacties (0)