Update

Zaterdag ben ik 31 weken zwanger en Kay is 21 maanden en 3 weken! Best een vermoeiende combinatie blijkt nu. Maar mijn meisje zit in een superfase wat slaap en eten betreft en daar heb ik dus niets te klagen over. We zijn in verband met mijn bekkenklachten ook al vroeg begonnen met allerlei trucjes om mij zo min mogelijk te laten tillen en die beginnen nu ook hun vruchten af te werpen. Kay loopt aan de hand de twee hoge trappen naar ons appartement op en af, daar ben ik reuze trots op. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe goed het gaat lukken met een baby en een peuter tegelijk, laat staan met een kinderwagen en/of boodschappen; maarrrrrrrr dat is van latere zorg. We hebben wel een kinderwagen gekocht waar allebei de kindjes in kunnen en die past in ons halletje en achterbak; Phil & Teds explorer. Rib uit je lijf maar als je bedenkt hoeveel we met Kay hebben gelopen en nu nog steeds lopen zal het in verhouding best meevallen. De oude kinderwagen zal dienst gaan doen als mobiel wiegje voor ‘jopie’ en op die manier moeten we op zoek naar de meest relekste slaapomstandigheden voor ons alle vier in het kleine 2-slaapkamer appartement. Ben benieuwd, denk dat de arme schat regelmatig het hele huis doorgecrost zal worden. Zodra het kan zullen de kleintjes een kamer gaan delen tot we gaan verhuizen (denk dat de motivatie voor de verhuizing snel genoeg zal komen).

Er moet dus nog een hoop gedaan worden en ik werk nog tot eind augustus. Zonder te hard te willen klagen moet ik toegeven dat het de vorige zwangerschap toch een stuk beter afging. Ik heb voortdurend harde buiken en het gevoel alsof ik een bowlingbal meezeul. Ik maak me soms zorgen dat het een veel groter kind zou kunnen zijn omdat ik m zo duidelijk voel en heel veel druk op mn buik heb. Maar in overleg met de vk heb ik afgezien van een groei-echo; zij is tevreden met de groei dus dan vertrouwen we daar op. Heel waarschijnlijk moet ik gewoon een stapje terug doen maar dat valt me zwaar. Ik wéét nu dat ik de vrijheid die ik de afgelopen maanden langzaam weer had opgebouwd zometeen weer in één klap in moet leveren, en dat is een gegeven en ik heb er vrede mee hoor. Maar ik had graag nog even genoten, net als de vorige keer, van terrasjes, uit eten en naar de film gaan en afspreken met vriendinnen. Alleen merk ik dat het me zwaar valt, hopen dat mijn verlof wat energiewinst oplevert. Gisteren heb ik naar alle waarschijnlijkheid de laatste Pilatesles meegedaan, het is nog steeds leuk maar ik zat daarna echt te slapen achter mijn bureau.

Ok, genoeg geklaagd. Tis een update dus laten we ook nog even over Kaytje schrijven. Wat een supergezellig meisje heb ik in huis! ’s Ochtends wordt ik wakker van vrolijk geklets of een zacht “maaaaaaaaaaaaaaamma!” en als ik haar dan uit bed ga halen worden er hele verhalen verteld over Boe (koe-knuffel) en zn ‘staart’ en alle zeepaardjes in haar kamer (hebben ook allemaal een staart… ehh ja.) Vervolgens gaan we samen aan tafel ‘eten pap’ en ‘trinken mok’ (pap eten en melk drinken).

Daarna moet er nodig ‘dushi’ (gedoucht worden). waarna t glibberige meisje zelf ‘stappie stappie’ uit het bad wil klimmen en er in haar blote kont giechelend naar de slaapkamer rent. Tegen de tijd dat mama daar aankomt is tante betje al zelf op de commode geklommen en ligt prinsheerlijk een pot sudocreme over haar hele gezicht te smeren… ‘mooooooiiiiiiiiiiii’ ja, ja heel mooi Kay. Niet altijd even handig dit ochtendritueel maar wel vermakelijk. Qua kleding zijn we tegenwoordig behoorlijk kritisch; roze is mateloos populair en rokjes (ook wel ‘meissie’ genoemd) kunnen ook prima over een spijkerbroek gedragen worden (Dayenne Beekman doet het ook dus wie is mama om dat stom te vinden?) Vervolgens betekenen schoenen dat je direct naar buituh moet dus dat moet strategisch overwogen worden voordat je ze aantrekt… Buituh is automatisch gekoppeld aan “sjaaajeh” ook wel glijbaan of gewoon speeltuin. Als je ervoor kiest om nog even binnen te blijven dan kun je kiezen voor:

a)       Nijkie kijkuh (Nijntje)

b)       Enneh Bet (sesamstraat dvd met voorkeur voor Ernie en Bert)

c)       Bumba (blijft mateloos populair)

d)       PIP (woezel en pip, soms toevallig op net 3 als papa de tv aanzet voor t ontbijtnieuws.. (dáág ontbijtnieuws J)

Maar omdat we geen kindje met vierkante oogjes willen, moeten we soms tikkie tikkie (ook wel pakkie) doen tot ze moe is of accepteren dat alle blokken, boeken, poppen en al het andere speelgoed over de vloer gaat. Standaard eten we ‘boti’ (brood) aan tafel om twaalf uur. Met kasi, woss (vegetarische tuinkruidenpate) en natuurlijk kinkuh mok. Daarna slaapt ze heerlijk ruim en uur! Wat een cadeautje!

Iedere avond wordt er ook netjes gegeten en toetie (met een echte lepel net als papa en mama) naar binnen geschept. Dan gaat de sproeier erover, worden de tanden liggend (hoera wat een oplossing) gepoetst en gaat mevrouwtje om 1930 met een flesje kraanwater naar betttt. Dit ritme zit er nu ijzersterk ingeramd en wat ben ik er blij mee. Nou maar hopen dat de komst van ‘jopie’ de boel niet totaal overhoop gaat gooien… maar wie hou ik voor de gek; natuurlijk gaat dat gebeuren! Maar dat zien we dan wel weer.

Groetjes!