Da`s pech.. voortand weg...

Tja, de titel verraadt het al... onze vakantie heeft een wat vervelend resultaat opgeleverd.. maar laat ik bij het begin beginnen;
Donderdag hemelvaart gingen we vol goede moed nar schiphol. Ik was behoorlijk nerveus voor de vijf uur durende vliegreis OVERDAG met een meisje dat nog geen drie tellen stil wil zitten maar goed...
de vlucht was uiteindelijk wel een uitputtingsslag voor mij. Ik voelde me een beetje een eenmans animatieteam en springkussen tegelijk maar goed, zonder al te veel drama kwamen we aan in Egypte. Het was hetzelfde resort waar wij vorig jaar met Kay geweest zijn en waar ik ook voor haar geboorte wel was dus er waren geen verrassingen. Wel een beetje jammer dat het meisje zo kapot was van de reis dat het welkomsdrankje er met extra zure tic bijna binnen een seconde weer naar buiten gelanceerd werd; de koek was op, airco aan en slapen.

De volgende dagen gingen echt super, ik baalde wel dat ik niet kon duiken natuurlijk maar ik heb wel gesnorkeld en al mijn vissenvrienden weer gezien. We hebben heerlijk geluierd en Kay sliep iedere middag 1 tot 2 uur en mama dus ook! T meissie was daar als een vis in het water, de hele dag naar iedereen zwaaien en lachen


Alleen op dinsdag ging het mis.. Bij het resort zit een supergaaf waterpark waar Kay al een aantal dagen 's middags rondbanjerde en de hoogste glijbanen beklom ( tot mijn grote angst natuurlijk). Op dinsdag waren we met zn drieën weer in het waterpark toen ik opeens een enorme brul hoorde. Ik was net op de kant gaan zitten om wat foto's te maken en Kay en papa waren in het pierenbadje op de glijbaan. Ik spurtte richting bad, waarbij ik natuurlijk onderuit gleed met mn dikke pens (gelukkig niet op buik geland) waar Kay met een enorm bloedende mond met pa uit water kwam. Ze was op de alleronschuldigste glijbaan tegen de rand gevallen met haar mond. Tanden door haar lippen en voortandje afgebroken. K*T! Ik heb mijn meisje nog nooit zo horen brullen. Oh wat erg. Zie hieronder een foto van dertig seconden voordat het gebeurde:


Alle goedbedoelde hulp afgeschud en t popje gekalmeerd; dar was wel acht afleveringen bumba en de belofte van een ijsje voor nodig maar uiteindelijk is het gelukt.

 de dappere dodo heeft de rest van de vakantie wel wat lastig gegeten maar leek er verder geen last van te hebben.
Vrijdagochtend terug in Nederland toch maar gelijk nar de tandarts gegaan en jawel; de diagnose was een gespleten tand waar de wortelpunt uitstak die niet meer gered kon worden. Mijn hart brak op wel duizend plaatsen. Vijf volwassenen waren er voor nodig om haar in bedwang te houden en de voortand eruit te trekken en alsnog kreeg ze het voor elkaar om de tandarts in zijn hand te bijten.. (mijn kleine heldin).
En nu helaas een fietsenrekkie, het ziet er wel eigenwijs uit maar ik heb nog altijd pijn in mijn hart en dat zal de eerste zes jaar moeten slijten...


X