Het leed dat kiezen heet

.... en dan heb ik het niet over mijn beruchte besluiteloosheid maar over die dingen in je mond...
Kay was al een week ongedurig; "wat heeft ze toch....."
Kay werd iedere nacht twintig keer wakker in krijsende paniek; "wat raar..."
Kay kwijlde dat het een lieve lust was: " Jakkes meis, de hele boel is nat..."
Kay schoot gele luiers vol met slijmerige poep; "zou haar eten niet goed gevallen zijn..?"

jaaaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaa, ik WEET het; hoe blond kan je zijn?

Ik heb ook wel gedacht aan een tandje maar ik zag helemaal niets...
Maar ja, dat komt ook omdat het hier kiezen betreft ... en kiezen bevinden zich in een regio van Kays mond waar je als je je vingers wilt behouden niet gaat voelen....

Maar inmiddels heb ik de verklaring mogen aanschouwen; heel hard kietelen en dan gaat dat bekkie schaterlachend open en ik zag een Blauwe Bult, geen geintje, echt blauw...

Het arme schaap, vannacht had ze 39.1 koorts, gelukkig was mama toen eindelijk zo slim om dr een zetpil te geven. Ik schaam me diep. Gelukkig werkt afleiding en paracetamol als een trein, en het is een wereldwijffie, boterhammetje vanmiddag ging duidelijk niet lekker maar er werd dapper met de andere kant doorgegeten.
Inslapen is nog altijd drama en ongetwijfeld wordt het weer een lange nacht maar nu weet ik tenminste dat ze niet behekst is..

truste..