Consultatiebureau 14 maanden

Gisterenochtend mochten we weer eens naar het consultatiebureau. T was al weer effe geleden dus de speculaties waren niet van de lucht: hoeveel zal ze wegen? Zou ze nou boven of onder gemiddeld lang zijn...etc etc.

De hele familie werd dik ingepakt en op de fiets gezet. Twee straten vóór het cb ging het mis; we nemen de bocht en vanuit mijn ooghoeken zie ik paps en Kay schuiven... en het volgende moment lig ook ik met mn snufferd op het asfalt. Aiaiaiai dat was verradelijk, de weg leek nat maar was in werkelijkheid een ijsbaan. Ik krabbelde zou goed en kwaad als ging overeind en rende naar de andere fiets waar paps hevig geschokken en Kay met een bleek bekkie nog ondersteboven lagen. In zijn val had hij zijn schouder richting de grond gedraaid en zn meissie lag veilig in papa's armen. Ietwat beduusd, dat wel.  Bij pa stroomde de adrenaline door het lijf en het heeft wel effe geduurd voordat hij weer een beetje aanspreekbaar was. Op het cb heeft de arts nog effe gekeken maar de koter had niets gelukkig.. Wel bizar dat je kennelijk de natuurlijke reactie om jezelf op te vangen met je handen kunt onderdrukken om je kind op te vangen. Trotse papa.

Maar goed, de cijfers;

Kaytje doet het prima en weegt nu 11.5 kg en is 79 cm. Hiermee is ze iets zwaarder en langer dan gemiddeld maar ze is niet te dik in ieder geval. Dus alle onzekerheid die ik had over hoeveel voeding en hoeveel pap cq avondeten is daarmee wel weggenomen. Verder heeft de arts nog wat testjes gedaan en toen was het tijd voor de BMR. Wat een drama; de prik an sich was geen probleem maar iemand die je vasthoudt op schoot; dat zijn natuurlijk geen afspraken!

xx