Moeders loopt weer eens hopeloos achter; maar Kay kan dus lopen. Ik had haar de afgelopen tijd al veel stappen zien doen dus ik wist dat het eraan zat te komen maar vorige week donderdag liep ze opeens van de ene naar de andere kant van het huis, en da's best een endje.
Geweldig! En ook bijna zonder te wankelen, heel stoer.
Het gaat verschrikkelijk hard, het is echt gewoon een mini mens nu, ze brabbelt en loopt en kan allerlei emoties aanwenden. Ik vind het heel erg jammer dat ik als werkende moeder zo veel tijd mis. Vier dagen van de week zie ik haar maar 2,5 uur per dag en dat is echt ronduit naar. Volop twijfel dus of ik niet minder moet gaan werken maar we zouden ook wel een ander/ groter(lees duurder) huis willen. Moeilijke keuzes.
Daarnaast zou het best leuk zijn om een tweede kindje te krijgen, maar ook dat is een grote beslissing met grote consequenties.
Ik vraag me af hoe jullie de balans werk/thuis ervaren en past daar wel of niet makkelijk een tweede kindje in?
fijn weekend!
reacties (0)