Eerste vliegreis

Zo, het zit erop, de eerste vliegreis. Vannacht zijn we teruggekomen van een weekje Egypte. Al vanaf het moment dat we het geboekt hadden was ik er mee bezig; want moet ik meenemen, kan Kay daar eten, zal het niet te heet zijn... etc etc.
Gelukkig bleek al mijn stress voor niets, op de heenreis heeft onze kleine pop de volledige 5 uur gelachen, gespeeld en zo'n beetje het hele vliegtuig gecharmeerd.
In het resort heeft ze het ook fantastisch gedaan, iedere nacht goed geslapen, lief geweest voor papa en mama en vooral ook voor tante en oom. Mijn zus was mee en heeft een paar ochtenden opgepast zodat paps en ik samen konden gaan duiken, dat was echt heel bijzonder. Mijn zus en ik hebben ook nog samen gedoken en al met al heb ik zo'n 6 duiken kunnen maken. Dat had ik zo gemist; mijn zwangerschap was fijn maar ik moest wel een jaartje overslaan, gelukkig is dat nu weer helemaal goed gemaakt.
Het was een superfijne vakantie, op een klein dingetje na; Kay is gevallen..
Ik wilde haar gaan afdrogen en had haar op het bed gelegd, ik draaide mijn romp om om een handdoek te pakken en voel haar zo tussen mijn benen en het bed vallen, BOEM op de grond!
Ze huilde maar het was niets vergeleken met mijn reactie; normaal ben ik in stress situaties ijzig koel maar ik kreeg zo'n paniek aanval dat paps me letterlijk moest vertellen adem te halen... Kay was na een minuutje alweer gekalmeerd maar ik krijg bij het schrijven alweer tranen in mijn ogen. Sjeeessssssssssss wat een schrik.
Dat was een harde les, onze kleine meid wordt groot en is veel te bewegelijk om ook maar een seconde los te laten.
Door dit incident waren eigenlijk al mijn zenuwen voor de terugvlucht helemaal vergeten en die ging dus ook prima; tijdens het opstijgen viel ze in slaap en moest helaas na drie uur wakker gemaakt worden wegens turbulentie, supersjacherijnig in de gordel, maar alsnog niet gehuild. Mijn grote meid. Als dit al kon ben ik deze vakantie alleen maar trotser en verliefder geworden; op Kay, op haar vader, op mijn gezin.
x