Bijna 35 weken en bijna verlof

Ik had een ultrablij blogje geschreven maandag maar dat is helaas door de crash gewist. Ik voel me nu helaas een stukkie minder fit dan maandag maar toen had ik ook een weekendje weg achter de rug. én ik was naar de verloskundige geweest! Heb maandag te horen gekregen dat de kleine al ingedaald is en met zn koppie vastligt in mijn bekken. Dat vond ik wel fijn om te horen en ik had het idee dat ik ook iets meer lucht had. Nu, aan het eind van mijn een-na-laatste werkweek weet ik het zo net nog niet... Ik begin nu ook wel te geloven dat het tijd wordt voor verlof. Ik zit hier wel maar er komt weinig tot niets uit mijn handen en ik heb heel regelmatig een soort flauwtes. Ik ga geeuwen, zie zwart voor mijn ogen en hart bonkt (bloeddruk is laag overigens). Hebben jullie dit ook? Ik vind het best griezelig.

Woensdagochtend heb ik de intake van het kraamzorgbureau gehad, dat was aan de ene kant wel fijn maar aan de andere kant loop ik me al snel weer te ergeren. Deze mevrouw vond ik vrij comercieel ingesteld en daarnaast was ze duidelijk lid van de borstvoedingsmaffia. kortom; dit leidde tot kromme tenen bij mij en gelukkig een mooie afleidingsmanouvre van Paps (we zijn erg goed op elkaar ingesteld de laatste tijd, dat gaat vast goed van pas komen ;-)) Nog even voor de duidelijkheid; ik wil borstvoeding gaan geven hoor. Tis in mijn situatie gewooon een goede start voor kindje (allergieen etc in de familie) Maar ik word zooooooooooo recalcitrant van dat gepush overal, laat iedereen lekker zelf kiezen! Hetzelfde geldt voor de keuze van luiers, zwitsal, tepelklovencrème, slaapzakken,kinderwagens met luchtbanden, etc etc etc. Advies is fijn, maar je mening opdringen is naar. (zo dat is eruit)

Als ik het bovenstaande teruglees denk ik, "yep tijd om te gaan relaxen". :-) Over het algemeen gaat het harstikke goed hoor, maar effe nietsdoen is misschien wel lekker nu. Maar nog even vier dagen werken en dan is t zover.

Het bezoek van het kraambureau maakte het wel allemaal heel echt, tis bijna zover! Paps heeft ook steeds minder zin om te werken en we zijn wel heel erg jut en jul de laatste tijd. Tis toch eigenlijk wel erg oneerlijk dat papa's niet meer tijd krijgen van hun baas om te genieten van de geboorte.Gelukkig werkt hij onregelmatig uren en ik hoop dat we toch nog een gezellige verloftijd tegemoet gaan. De kleine mag wat mij betreft lekker blijven zitten nog. Hij/zij heeft het wel krap daarbinnen en trappelt gefrustreerd tegen mijn ribben aan. Mijn buik staat helemaal strak en ik zie nog niet helemaal in hoe dat nog groter moet groeien, maar het zal best gebeuren. Ach ik blijf tot nu toe op de 8 kilo hangen dus dat is best nog wel netjes. Ik hoop dat ik de laatste maand genoeg energie blijf houden om een beetje te fietsen en mn conditie op peil te houden want in al die bevallingsverhalen die ik lees lijkt de uitputting als het eigenlijk nog moet beginnen het grootste probleem.

Maar nu eerst maar eens dat werk afmaken en genieten van het weekend, doei!