Bruce en Ashley (+foto`s)

Wow, ik zie dat ik al lang geen echte blog heb geschreven!

Maar eens tijd voor een update.

Bruce gaat hard vooruit met praten. Lijkt wel of hij elke dag meer zegt. Hij onthoudt erg veel en dat is zo leuk om te zien. En dat terwijl ik een half jaar geleden nog dacht dat hij nooit normaal zou gaan praten. Nou ja, in ieder geval niet zo snel en zo veel.

Aan de andere kant krijgt hij wel duidelijk een eigen wil. Boodschappen doen gaat niet meer zo snel. Voorheen was het hup in de kinderwagen, naast zijn zusje, en vliegensvlug richting winkels en weer naar huis zodra ik klaar was. Nee, nu wil meneer per se lopen. “Ikke lopen, ikke lopen!”
Dan zeg ik maar dat hij zijn fiets (loopfiets), of sinds vorige week scooter (loopscooter) moet gaan pakken. Dan rent hij naar zijn kamer en pakt het. Zo gaat hij tenminste in een wat sneller tempo mee, want als hij loopt heeft hij niet zo’n haast.

In de winkel weet hij ook al precies wat hij moet doen. “Ikke fiet/koete” terwijl hij afstapt en zijn fiets/scooter aan mij geeft, en naar de andere in/uitgang van de winkel rent om een winkelwagentje voor kinderen te pakken. Voorheen verafschuwde ik die dingen, maar Bruce gaat er goed mee om gelukkig haha. Daarna loopt hij er rustig mee terug naar mij en gaan we de winkel in. Om te voorkomen dat hij overal van alles pakt om in het wagentje te doen, zeg ik wat we allemaal nodig hebben. Bij het fruit moet hij wel altijd bananen meenemen, en dat vind ik dan wel goed. “Bánaaam!”


 
Laatst liepen we ergens bij de eieren, zuivel achter ons. Ik zei tegen Bruce: “Ga maar een pak melk pakken!” Hij denken, waar stond dat nou ook alweer… Ineens rent hij naar de melk en haalt een pak uit het rek. Hahaha goed zo! Ik trots natuurlijk. Mensen er omheen keken ook alsof ze het leuk vonden.
Daarna bij de koekjes. Ik: “Ga maar een pak koekjes pakken!” Alsof hij precies wist waar het stond, ging hij meteen op de Dora-koekjes af. Die hebben we wel vaker, dus hij herkende ze: “Dò-ha!!” en legde ze in het wagentje. Hij wilde er meteen nog één pakken, maar dat mocht niet. Gelukkig deed hij niet moeilijk en konden we weer verder.  ……. Zo doen we tegenwoordig dus boodschappen. Wel neem ik nog altijd de duowagen mee, want daar kan lekker veel in. Ook komt het weleens voor dat hij op de terugweg wil zitten en drinken.

Met Ashley gaat het ook goed. Het is een heerlijk meisje en ze wordt al lekker groot. Gisteren al 10 maanden geworden.
Baby’s zijn leuk, maar niet altijd makkelijk. Nu kan ik haar even op de grond zetten als ik mijn handen nodig heb, ze blijft toch zitten. Sterker nog, ze gaat er vandoor. Ze houdt (al heel lang) zelf haar fles vast. Ze eet alles mee, en goed ook. Per dag eet ze meer dan Bruce. Niet omdat ze nou zo veel eet, maar Bruce eet weinig haha. Als ze de kans kreeg zou ze denk ik de halve dag wel eten, maar dat doen we maar niet…

Ze krijgt een lekker bosje haar, wat Bruce met 1,5 jaar ongeveer had haha, en ze heeft 4 tandjes. Zelfde gebitje als haar broer op die leeftijd.
Ze kruipt niet, ze zwemt. Het lijkt op vlinderslag op het droge. Ze komt overal vliegensvlug, dus ze vindt het wel best zo. Staan doet ze ook waar ze de kans krijgt. Het liefst zou ze loslaten en weglopen. Ashley heeft in ieder geval meer lef dan haar broer.



Praten doet ze niet, maar nadoen wel. Da da da da da doet ze op commando, maar ook uit zichzelf. Als je gaat hoesten doet ze het ook na, hilarisch. En lachen kan ze als de beste. Echt een vrolijk meisje. Ze huilt alleen als ze moe is en niet in slaap komt, of als ze honger heeft en ik te traag ben met het eten. Maar verder nooit eigenlijk. Oh ja, tegenwoordig als je iets afpakt wat ze aan het onderzoeken was…  Slapen gaat goed. Dat was en is wel anders dan bij Bruce. Als ze moe is dan verschoon ik haar, kleed ik haar eventueel om, slaapzak aan en in bed (lees: ledikant). Meestal draait ze zich om en gaat slapen. Wel met speen, maar dat vind ik wel best nu. Soms gaat ze een beetje jammeren (niet huilen) en valt dan uiteindelijk nog in slaap. Zelden huilt ze hard als ik wegloop. Dan pak ik haar gewoon op en neem haar mee. Dan laat ik haar nog even spelen en even later leg ik haar weer in bed. Dan gaat ze wel slapen.



Zo anders dan met Bruce! Maar ja, je kan niet alles hebben. Ze hebben allebei hun leuke en minder leuke dingen. Brucie heeft dan zijn kuren met slapen en eten, Ashley is een ramp met verschonen en aankleden. Ze gaat dan rollen, rechtop zitten, draaien… heel irritant. Maar als dat alles is… verder is ze echt heel lief.

Samen zijn ze ook erg leuk. Ze spelen echt met elkaar (of alleen, maar naast elkaar). Bruce is erg lief voor zijn zusje en deelt zelfs zijn speelgoed en eten. Met dat eten moet ik natuurlijk wel opletten, maar dat gaat wel goed.

Verder gaat alles wel goed eigenlijk. Geen nieuws meer te melden.