Ik wil er vanaf!
Borstvoeding! Pff ik ben het zat. Ik noem het tegenwoordig mama-drugs. Bruce is er gewoon aan verslaafd. Zonder kan hij niet slapen. Tenminste, als ik erbij ben. Met papa kan hij wel slapen; gewoon heerlijk naast hem. Ook knus, niks aan de hand.
Vandaag wilde ik weer eens consequent gaan doen, door hem in zijn eigen bedje te laten slapen. Vanmorgen een boterham voor hem gesmeerd met smeerworst, en een beker gevuld met opvolgmelk. Een paar happen en een paar slokjes... Meneer leek moe, en ik legde hem op zijn bed. Een uur heeft hij er gelegen. Eerst lekker rustig en een beetje spelen, daarna was het natuurlijk huilen geblazen. "Volhouden, volhouden, volhouden", spookte er door mijn hoofd. Nou, mooi dat ik dat niet lang kan aanhoren. Het gehuil werd steeds harder en tenslotte haalde ik hem er maar weer uit...
Hup, in mijn bed. Ik ernaast. Hij drinken. Zijn ogen draaiden als die van een junk die eindelijk een heroïne spuit in zijn arm stak. Hij werd helemaal rustig en uiteraard viel hij in slaap.
Bij het consultatiebureau zei die vrouw al: "Als je er vanaf wil (bij mij in bed slapen), dan moet je het maar zeggen." Ik zei: "Ja, maar dan moet ik hem laten huilen, en dat werkt niet bij mij." Ze zei dat het dan wel een uur kan duren, of langer, voordat hij slaapt. En dan een week of 2 à 3 en dan ben ik er vanaf. Klinkt allemaal mooi, maar dan word ik gek van het gejank, plus dat ik het snel zielig vind. Wat dat betreft kan ik echt niet consequent zijn. ALS het mij dan eens lukt, dan is er nog een vader die hem van ellende weer uit bed haalt.
Pff, en dan weer die borstvoeding...
Als ik buiten ben, lekker aan het wandelen, dan valt hij vaak ook gewoon in slaap. Hij heeft dan urenlang geen mama-drugs nodig. Een Liga mee en een tuitbeker met water is genoeg. Hij zeurt niet eens...
's Avonds valt hij door mij in slaap. Binnen een uur is hij dan weer wakker. ALTIJD. Hup, weer uit bed en bij ons op de bank. Als ie een beetje gaat zeuren, zegt Angelo meteen: "Geef hem dan bobi, misschien heeft ie honger." NEE hij kan geen honger hebben. Ik heb dan gewoon geen zin om hem wéér borstvoeding te geven. Zeker niet als hij geen honger heeft. Ik ben het zat. Hij wordt maandag 8 maanden, ik vind het mooi geweest.
Ermee beginnen was makkelijk, maar ermee stoppen is nog véél moeilijker dan ik had gedacht!! Dit is wel een les voor de volgende.. Vroeg beginnen met de fles (vanaf dag 1!!!), desnoods met mijn eigen melk, maar niet meer zo als nu. Misschien wel 1 fles per dag vanaf het begin, zodat hij/zij dat in ieder geval neemt.
En natuurlijk vanaf het begin in het eigen bedje laten slapen!! Door die nachtvoedingen slaapt hij altijd in ons bed, en zo is hij het nu gewend. Het is erin geslopen. Mijn schuld, maar ook geef ik de borstvoeding de schuld. Als hij een fles had gehad, dan zou ik die in de woonkamer gegeven hebben, waarna hij weer terug in zijn eigen bed zou gaan. Niet liggend voeden in mijn bed.
Ik ga het er vanavond met Angelo over hebben, en zeggen dat hij Bruce maar naar bed moet brengen. Laten we hem eerst wennen zonder borstvoeding, en als hij er ooit vanaf is, dan weer wennen aan het in eigen bed slapen!!
Maar ja, verder gaat alles goed hahaha. Echt een baalblog, maar zo voel ik mij af en toe... nu dus onder andere.
Deze foto maakt het weer goed:
reacties (0)