Als God het wil
Misschien is het hersenloos, maar aangezien ik geen keuze kan of wil maken, laat ik het aan de natuur alleen over. Dan doe ik nu even of ik gelovig ben, en zeg ik: "Als God het wil, komt er nog eentje bij." Dan hoef ik zelf geen beslissing te nemen, want ik kom er toch niet uit. Het is namelijk nooit het juiste moment.
Ik geloof toch niet dat ik op dit moment al zo erg vruchtbaar ben, en Bruce werkt vaak ook als anticonceptiemiddel, dus ik reken er niet op dat ik snel zwanger ben.
Wel baal ik flink van die kilo's die er nog aan zitten en er naar mijn idee veel te langzaam af gaan. Maar ja, je kan niet alles tegelijk krijgen, toch? Ook wil ik echt graag nog naar Kreta hoor pff. Dat vind ik eigenlijk wel heel erg jammer als dat niet door gaat, omdat ik dan zwanger zou zijn of net weer moet bevallen...
Angelo wil nog wachten, maar hij weet dat ik vruchtbaar ben en geen pil slik, dus als hij hem erin hangt weet hij dondersgoed wat er kan gebeuren, haha wat een tekst... En hij moet niet zeuren, want hij heeft alleen de lusten. Ik heb toch niks aan hem wat de zorg betreft, want als hij hier is dan kroelt en knuffelt hij Bruce alleen, en als hij gaat huilen dan zit hij binnen een paar seconden weer bij mij. Ik zei al van de week: "Als ik nog een kind wil, dan geef je me dat gewoon. Je moet niet zeuren, stomme aap, je hebt er toch geen last van???" Hahaha hij was meteen stil. Hij is wel helemaal gek op Bruce en blijft hem zoenen en vertellen hoeveel hij van hem houdt.
Van de week zag ik al voor me hoe ik dat zou gaan doen (een grapje dan hè): Bruce in de draagzak op mijn rug, 'nieuwe' baby in een andere draagzak op mijn buik hahaha. Onzin natuurlijk, maar ik vond het wel grappig. 'Nieuwe' baby in de kinderwagen (hopelijk vindt hij/zij dat leuker dan Bollie), Bruce in de draagzak of ernaast, of zoals mijn moeder zei: Op een plankje voorop de kinderwagen.
Ik denk nu echt dat ik 'klaar' ben als mijn aapje een broertje of zusje erbij heeft, maar volgens mijn moeder wil ik er daarna nog meer. Ze schijnt mij beter te kennen dan ikzelf, dus we zullen zien. "Kan toch niet, dat kan ik dan helemaal niet betalen!" "Daar verzin je dan wel weer wat op, jou kennende."
Met Bruce gaat het heel goed. Hij is zo lief, en wordt echt iedere dag leuker. Vandaag toen ik zijn luier ging verschonen heb ik me ook rot gelachen om dat ondeugende gezicht van hem. Op die Pampers staan allemaal verschillende diertjes of poppetjes, en vanmorgen stond er een olifant op één van de luiers. Een blauwe. Ik tegen Bruce (op zo'n toon als tegen mijn hond): "Wat heb je nou op je luier??? Een olifant?!" Hij helemaal blij brabbelen. Ik weer: "Maar die olifant is blauw! Dat kan toch helemaal niet? Olifanten zijn eigenlijk grijs!" En dan dat gezicht van hem, net of hij alles begrijpt hahaha hij blijft dan lachen, echt lief!!!
Als ik die lach zie, dan vergeet ik meteen al die vetkwabben overal aan mijn lichaam, en interesseert niks anders me nog.
Zondag ook toen we bij Ikea waren. Nikita is ook zo'n leuk kind. Bijdehand en gezellig. Dan denk ik: "Een meisje is toch ook wel erg leuk!!!" Nou ja, we zien het wel... Als God het wil, toch?
reacties (0)