Total mental breakdown

Oké vanavond even een mental breakdown gehad.


Toen de open beker met melk door zijn enthousiaste zwaaien door de living vloog, ging het nog.


Het was al iets minder toen hij de melk die hij al had gedronken weer teruggaf op mijn broek, de vloer en de stoel.


Het ging bijna niet meer, toen ik dan maar pap maakte en hij weigerde zijn mond open te doen.


Ik verloor echt mijn geduld toen hij het lepeltje wegsloeg en de pap tot tegen de kast hing.


Hem dan maar te spelen gezet en zelf een boterham gemaakt voor mezelf. Ik dacht als ik zelf iets eet zal ik me wel snel beter voelen.


Tot hij aan mijn broek hing en zat te snotteren.


Hem dan maar weer in de stoel gezet.


Brullen, gillen, mond weigeren open te doen.


Die pap moest hij niet, nee hij wilde de boterham.


Daar, dat moment, had ik mijn mental breakdown.


Ik zag het niet meer zitten.


Heb alles laten vallen en dan maar even naar de andere kamertje een potje gaan zitten huilen.


Na vijf minuten al snotterend dan maar een boterham gemaakt voor hem en hem ondertussen de pap nog gegeven.


Hij heeft dan uiteindelijk alles vrolijk opgegeten, maar het hele spelletje heeft wel een uur geduurd.


Het lijkt me niet abnormaal.


Hij slaapt al 2 a 3 weken ontzettend slecht 's nachts.


Ik sta er alleen voor.


Ik werk 38 uur per week en heb er de vorige 6 weken veel meer gewerkt met een project.


Hij is momenteel heel erg opeisend, kan geen 2 minuten zelf bezig zijn.


Kruipt me overal achterna, gaat aan mijn broek hangen en huilt.


Ik heb het gevoel geen twee minuten eens voor mezelf te hebben.


Want als hij van het KDV komt, is hij wakker, van half vijf wanneer ik hem ga halen tot negen uur a half tien de laatste weken.


Om vijf uur sta ik 's morgens op om alles op tijd klaar te hebben.


Maar toch, ik schaam me, dat ik zo boos ben geworden op hem.


Ik heb er zelf voor gekozen om het in mijn eentje te doen.


Het was een bewuste keuze.


Maar zo heel af en toe, zo heel soms, is het toch allemaal wat veel.


Begrijp me niet verkeerd, ik zou het zo weer doen.


En ik ben gek op mijn knullie, maar soms...

127 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • FenI-The(.)(.)addicts

    pfoe, dat klinkt als een zware periode voor jullie beiden!! Zou hij door je project ineens veel mer behoefte aan je kunnen hebben en dat uiten door 'ondeugend' te doen? Ik weet niet of je ervoor open staat, maar ik had in dit soort periodes dat ik (of ml) druk was altijd veel aan onze drager of doek. Dan kon ik tenminste mijn eigen eten klaarmaken zonder dat het huis werd afgebroken of dat er een mannetje zielsongelukkig aan mn broek hing. Lekker bij mama zitten, terwijl mama gewoon haar dingen kon doen. Of samen lekker naar buiten.

    sterkte ermee

  • *kris*

    Dikke knuffel voor jou je doet het echt super goed! Lekker even bijkomen vrijdag avond en zaterdag ochtend. X

  • Aoeth

    Thx meiden :)
    Ondertussen gaat het alweer wat beter.
    Mijn moeder neem hem vrijdagavond zodat ik eens een avond voor mezelf heb en een keer lekker kan uitslapen!

  • paperdoll

    Dat is heel normaal hoor. Ik ben ook al behoorlijk veel kwaad geweest op Lia, terwijl het zelfs niet haar schuld is. Verschil is natuurlijk dat ik haar even in m'n man zijn armen kon duwen.. Kunnen je ouders of een vriendin of broers/zussen eens geen dagje op hem passen?. Dan kan je eens iets voor jezelf doen.. Desnoods een hele dag relaxen en bijslapen..

  • VOGUE

    Meis ik ken het! Ivm met werk in het butenland is mijn partner er nooot en sta ik er alleen voor sinds ze is geboren. Het is niet erg om soms even een potje te huilen. Want mama zijn is niet niks! Al helemaal niet als je er alleen voor staat. Misschien helpt het als een familielid of vriendin hem een dagje kan nemen zodat je even kan bijtanken? Ik heb er veel aan als oma even oppast wanneer ik het niet meer zie zitten. Kop op, knuffel

  • surroKIWIbaby

    je bent niet de enige meid! En ik sta er niet eens alleen voor.... Met werk aan huis en 2 banjers die om de haverklap wat van me moeten (geen wonder, ik ben thuis en ik ben hun mama!!) maar af en toe is het geduld gewoon op! Petje af dat je het alleen doet, gelukkig zijn niet alle dagen hetzelfde!