Het zal toch niet waar zijn?

Hey meiden,

Ik heb even een anoniem account gemaakt, niemand weet namelijk dat mijn vriend en ik voor een kleine gaan. We zijn nu ruim ander half jaar samen en hadden beide nog een kinderwens, echter heeft mijn vriend 15 jaar geleden de keuze gekregen om zich te laten helpen of hij kon verdere intimiteit op zijn buik schrijven. Hij heeft toen op 26 jarige leeftijd besloten het dan toch maar te doen. 10 jaar later klapte hun huwelijk en nu een paar jaar later zijn wij na mijn scheiding bij elkaar gekomen. Ik kon hem al 7 jaar en had nooit verwacht ooit naast hem wakker te worden, maar Ow Ow wat zijn we gelukkig met elkaar. Ook mijn zoontje van 4 is stapel op hem❤️.

Ik had altijd de wens voor een 2e maar mijn ex man vond de eerste al twijfelachtig. Mijn vriend wilde ook heel graag nog een kindje maar ook dat was uitgesloten. Voor mijn kleine zou een broertje of zusje super zijn want aan veel dingen merk je toch dat hij een kindje alleen is.

Zodoende hebben we in april besloten om de sterilisatie van mijn vriend te herstellen, de kans op een zwangerschap zou 20% zijn omdat het toch al 15 jaar terug was.

Op 16 juni is hij geopereerd en alles is goed gegaan. Hij heeft wel na pijn gehad maar hij vond het het allemaal waard hij zei nu ik de pijn, als het lukt krijg jij ook veel pijn en dat heb je er ook voor over toch?

Nou lang verhaal kort. Rond 13 juli had ik mijn ovulatie en morgen is mijn NOD... Het meest ontdenkbare is, is dat ik nu al zwanger ben, maar ik heb echt alle symptomen, vooral mijn borsten lieten de erste week enorme verandering zien. Over mijn enorme moodswings maar te zwijgen 

Morgen ga ik testen, ik durf niet hahaha, ik kan het namelijk ook gewoon niet geloven.

Nou heel verhaal maar ik hou jullie op de hoogte 

Xxx