Het langste wachtbankje: de huisarts

Maandag 14 september: na een weekend met blijdschap en vreugde mag ik bellen naar de huisarts voor een afsptaak.
Om 9u30 mag ik gaan om bloed te laten prikken.
Als ik binnenkom bij de huisarts kan ze ondanks mijn mondkapje mijn glimlach zien.
'Ik denk dat ik weet waarom je gekomen bent. Heb je een positieve test?' vraagt ze.
'Meer dan één...' glunder ik.
Ik toon de testjes en ze schrijft alles op met de data erbij.

Ze prikt bloed en zegt me dat ik mag bellen vanaf 18u.
Onderweg naar huis overvalt de angst me opnieuw.
Wat als mijn hcg waarden te laag zijn? Wat als het niet goed zit?

De hele dag wacht ik angstig af en probeer ik me bezig te houden.
Om 18u05 draai ik het nummer van de huisarts.
'toe toe toooeeee toeeee toe toeeee... U bent wachtende nummer... 2... Gelieve aan de lijn te blijven... Toeee toee toeeee...'
Een wacht muziekje, nog 2 personen voor mij,... Dat rotdeuntje lijkt wel eeuwig te duren...

Eindelijk na 7min krijg ik de huisarts aan de lijn.
' Hallo, U spreekt met Anouk **********, ik mocht vanaf 18u bellen voor mijn bloed resultaten...'
' Dag Anouk,' zegt ze met een rustige toon, 'ja ik ga eventjes kijken naar de resultaten...'
Een kleine stilte voel, al leek die eeuwig te duren.
' Het is positief, jouw hcg-waarden zijn nu 153. Dat lijkt weinig, maar is volledig in lijn met wat we verwachten.'
' Hoezo??' vraag ik haar.

'Ik neem jouw test van donderdag als de eerste positieve test.
Dan moet die ongeveer 25 hcg geweest zijn. Dan moest je zaterdag minimum 50 hcg hebben en vandaag 100 hcg.'
En daar zit je dus al mooi boven. Morgen mag je bellen naar de gynaecologe en laten weten dat je 4,5 weken zwanger bent.
Je zal dan een afspraak krijgen tegen eind september, begin oktober.
Gefeliciteerd!'

Ik bedank haar en leg de telefoon neer.
Het is officieel. Ik ben zwanger.
(wordt vervolgd)

UPDATE: Afspraak voor de echo ligt vast op 5 oktober 🥰