Het langste wachtbankje begint...

Hier zijn we dan na 16 rondes.
Toen ik aan dit avontuur begon, had ik geen idee dat het zo lang zou duren.
16 rondes, 16 maanden, 16 wachtbankjes vol ongeduld en symptomen.
1 vroeg miskraam op ronde 12.
En nu eindelijk is het zover. Het langste wachtbankje is begonnen.
Ineens lijken die 2 weken niets meer. Want nu... Moet ik nog 35-36 weken wachten.

Toen ik gisteren de duidelijke testjes had, heb ik het aan mijn allerliefste man verteld.
Ik had een box gevuld met fopspenen, een knuffel, een bodytje met 'I ❤️ boobies (like my daddy)',... En de twee duidelijke testjes.
Hij opent de doos en kijkt wat verbaasd in het rond in de doos.
Hij neemt een doosje fopspenen en vraagt: wat is dat?
'Tutjes' (Vlaams voor fopspeen) antwoord ik.
De tranen borrelen op in mijn ogen. 'Waarvoor?' vraagt ie. En ik zwijg wijselijk.
Hij neemt 1 van de testjes vast. Hij bestudeert ze.
'Wat...' En er valt een kleine stilte.
'... Ben je zwanger?...'
Ik knik in stilte. 'Ma serieus, ben je zwanger?'
'Ja' antwoord ik...
Hij is wat verdwaasd (hoe zou je zelf zijn na 16 rondes?)...
'En... Hoeda?'
Ik begin te lachen en zeg 'ah ja, door jou he!'

'Je bent zwanger !' We knuffelen, we huilen, we kussen,...
Die woorden uit zijn mond horen komen, was het mooiste en meest angstaanjagende wat ik al had gehoord.
Eindelijk ben ik zwanger. Maar nu begint het pas.

(wordt later vervolgd)