Update 4

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update geplaatst heb. 

In de tussen tijd is er behoorlijk wat gebeurt wat voor mij heel heftig is/was. 

Ik heb geen contact meer met mijn moeder en dat vanwege een heel erg lang verhaal. 

Even kort samen gevat, in mijn "opvoeding" en jeugd is het verschrikkelijk mis gegaan en ben ik 

meerdere malen uit huis gegooid en weggegaan. Ook was emotionele mishandeling dagelijks sprake

eveneens als lichamelijke. Dat maakt mij voor de rest niet uit. Heb liever dat mensen mij de huid vol schelden

als dat ik iemand pijn doe of teleurstel dat vind ik veel erger. Maar uhm ik heb dus ontiegelijk veel meegemaakt en dat is pas allemaal tot rust gekomen sinds ik Jelle ken. Ook in het eerste jaar van onze relatie ging het er heftig aan toe. Ik zat niet lekker in mijn vel en was depressief. Uiteindelijk escaleerde onze relatie, mede dankzij moeder lief. Toen ben ik naar haar gegaan en heb daar tijdelijk gewoond. Terwijl ik ondertussen probeerde uit te zoeken wat ik wilde werd er heel erg met mijn gevoel gespeeld. Ook werd ik onder druk gezet om te stoppen met Jelle omdat hij niet goed voor mij zou zijn en mij geestelijk zou mishandelen. Terwijl hij juist de enigste (op paps na) die dat nooit gedaan heeft. In die periode ervaarde ik mijn emoties ook heel erg heftig en liep ik tegen een burn out aan. Toen heeft Jelle mij daar weer weggehaald met alle gevolgen van dien. Volgens hun is hij een narcist en probeerde hij mij te isoleren van hun en mij te manipuleren. Ik heb er toen voor gekozen om het contact te verbreken. In de loop van het jaar is er een verschrikkelijke grote last van me schouders afgevallen en heb ik minder pijn. (hoe typisch?) Het voelde voor mij zo bevrijdend om geen contact te hebben. Ik moest daarin ook weer even kennis maken met me eigen gevoel. Me moeder zat standaard in mijn gevoels leven en wist mij daarin ook te manipuleren en te sturen. Ook had ze altijd overal commentaar op. Het was voor mij alsof ik de wereld opnieuw leerde kennen. 

Wel heb ik een hele grote teleurstelling die ik lastig verdragen kan. Ik heb altijd ergens de hoop gehad dat ik een echte moeder zou krijgen en niet wat ik nu mee maak en meegemaakt heb. Er is een groot verschil tussen een moeder en een moeder. (als je begrijpt wat ik bedoel) Ik verlang nog steeds naar iets wat ik nooit zal krijgen. Hoe ga je daar mee om? Ook heb ik soms mijn twijfels aan mijn eigen capaciteit als moeder zijnde. Ik heb heel lang peetkindjes gehad en dat ging altijd hartstikke goed. Maar dat is toch anders. 

Ik heb dus via via te horen gekregen dat er iemand uit mijn stervende is. En dat mocht ik niet weten. 

Hij heeft persoonlijk samen met moeders aan andere gevraagd om het niet tegen mij te vertellen. Ik zou ook geen kaartje achteraf gehad hebben en ben niet welkom op de begravenis. Met als rede de dingen die zijn gebeurt tussen mij en me moeder dat hij dat zo wilt. Ik krijg dus nog steeds en weer de schuld van alles. 

Voor mij is dat nog steeds kwetsend! Ik weet dat het niet mijn schuld is, maar gevoelsmatig zit ik daarmee nog niet op 1 lijn. 

Aan de andere kant is het voor mij alleen maar bevestiging waarom ik mijn kind niet in hun omgeving wil hebben. Puur ter bescherming. En ook om te zorgen dat ik bij mezelf blijf en dat ik geen bemoeienis krijg in de opvoeding. Ik zou toch alleen maar kritiek krijgen dat ik niet goed genoeg ben. En nee dat is niet negatief het is gewoon zo. 

Ik heb vandaag ook een afspraak gehad bij de verloskundige en alles wat goed. 

Ben zelfs afgevallen! Dat was erg verrassend. Voor de rest word ik met 20 weken getest op suiker en met de 24 weken ook. En met de 27 weken gaan ze kijken of ik me kindje niet afstoot ofzo iets 

En de 18e hebben we de 20 weken echo! Daar kijk ik wel heel erg naar uit.

Nou ik ga stoppen met de lange blog.. 

Denk dat dit het wel was.. 

Liefs,