Huisarts geweest

Vanmorgen kon ik direct terecht voor de klachten die ik had mbt pijn op mijn borst(been).

Na wat luisteren, meten en voelen kreeg ik te horen dat het gaat om syndroom van Tietze, onschuldig.. maar wel vervelend.

Nou zat ik daar niet zo mee, het voelde al niet echt ernstig en het zat niet in mn longen of hart.

Maar zit ook met een andere klacht, ik verloor af en toe bloed na 't klussen, en dat is inmiddels standaard..

Omdat baarmoederhalskanker heel veel voorkomt in mijn familie, en ik ook nog wat andere klachtjes down under heb, wil hij volgende week een uitstrijkje maken en inwendig onderzoek doen.. omdat het nu nog te onrustig is na ongesteldheid wilde hij toch nog even wachten, maar zodra ik helemaal niks meer verlies moet ik direct bellen.

Hij wilde me niet ongerust maken, maar hij was er zelf niet gerust op dat het gewoon een haarvaatje zou zijn oid.

ik kan hier ff niet zo heel veel mee, vorige week kreeg ik al te horen dat mijn nicht (moeder van 2 hele mooie jonge mannetjes, zelf ook nog geen 30, altijd kerngezond, geweldig mens) niet-opereerbare baarmoederhalskanker heeft mét uitzaaiingen, heftig dus.. ik wil hier niet aan denken, maar ik kan eigenlijk niet anders. ben er misselijk van en krijg al de hele dag geen hap door mijn keel. er zit een gigabrok in mn strot en ik kan elk moment in janken uitbarsten. ik wil geen onrustige cellen, ik wil geen baarmoederhalskanker, ik wil mijn baarmoeder niet kwijt, ik wil niet dood. jaja, allemaal veel te ver doordacht dat weet ik. maar ik krijg het even niet weggedrukt uit m'n kop.

fuck 't huishouden vandaag maar hoor.