Zoals ik aldacht.

Ik heb in een eerdere blog geschreven dat ik in mijn laatste menstruatie verdrietig wakker werd na een droom over een vriendin.
Ze vertelde mij in mijn droom dat ze 6 wkn zwanger was en ik reageerde niet zoals ik zou willen.
Nu een aantal weken later had ik een afspraak met haar staan en ik was mij er mentaal op aan het voorbereiden. En hoe eng dit ook is ze vertelde mij nu dat ze zwanger is maar al 13 weken. Ik reageerde op zich netjes maar toch niet zoals ik had gewild.
En nu? Tja ben nu wel een beetje depri geworden. Ik gun het iedereen hoor maar toch begrijp Ik niet dat het bij hun zo binnen de eerste poging lukt en dat ik al ruim 9 maanden bezig ben met immens veel pijn. Waarom moet juist ik die zo enorm veel pijn heb zo slecht of misschien wel niet vruchtbaar zijn.
Ik voel mij zo gestraft. Waarom wordt het ons nou niet gegund? Ik ben blij dat mijn vriendinnen geen problemen hebben met zwanger worden. Toch steekt het diep!
Ik heb besloten om een afspraak te maken in het ziekenhuis want deze ellende kan niet langer meer.
Hoe jammer het ook is hulp van het ziekenhuis is weer nodig en hoe erg ik het ook vind we hebben geen keuze meer.