Poging 3 dit x zonder vraagteken!

Op naar poging 3! Woensdag avond dan toch echt ongesteld geworden!
Rode wijn open getrokken en donderdag effe flink gehuild bij een opnamen van de afgelopen aflevering van met open armen.
En nu gaan we weer door.
Vele zullen denken waarom al zo verdrietig bij pas poging 3...
Nou daar kan ik kort over zijn!
Ik had gehoopt op effe wat positief nieuws met de hoop dat volgende week de uitslag van mijn punctie niet veel uit zou maken want tja ik was dan toch zwanger dus alles moest maar wachten...
Helaas nu ongesteld en begin toch wel op te kijken tegen volgende week!
Ik denk niet dat het kwaadaardig is maar ben zo bang dat ze niks gevonden hebben en ik dus naar huis ga zonder een idee waar al mijn klachten vandaan komen en waarom die tumor in mijn schildklier er van de een op andere dag is gekomen!
Ik weet dat er altijd licht hoop is dat het zeker nu er vanuit mij zelf al 2 x een eisprong is ik toch op de natuurlijke manier zwanger kan worden maar een klein stemmetje in mijn hoofd zegt dat dit ook nu niet gaat gebeuren en dat de artsen gelijk gaan hebben.
Wat op dit moment aanvoelt als een dolk is: hij hoeft maar naar mij te kijken en ik ben zwanger of je hebt toch al een mooi kindje...
Tuurlijk joh wrijf het er maar in dat het jullie zo makkelijk af gaat en joh echt dat weet ik heus wel hoor dat ik al een mooi mannetje heb gekregen daar ben ik echt nog elke minuut van de dag dankbaar voor!
Alsof de kinderwens na de 1e al weg is als je droomde van een groot gezin...
En alsof het niet al zwaar genoeg is dat mijn lichaam niet doet waar het voor bedoeld is moeten mensen dit er nog effe lekker duidelijk in wrijven dat zij geen problemen hebben met zwanger worden.

Ik zou willen dat mensen toch na dachten voor ze zo hun goed bedoelde zinnen uitspraken!

Ik blijf hopen dat ze het goed bedoelen en gewoon niet weten hoe ze er mee om moeten gaan.