Slechte echo... wat een verdriet en onzekerheid!

Hi allemaal, Pff... woensdag was een enorm verdrietige dag en ik wil het graag van me afschrijven. Ik zit niet
te wachten op oordelen of harde reacties eerlijk gezegd. In de vorige blog was er iwmand die nogal hard over mij
oordeelde en allerlei dingen invulde, die niet kloppen, maar ik ben nu al intens verdrietig. Dus ik zou het heel fijn vinden
om geen hardheid over me heen te krijgen. 😘 woensdag hadden mijn man en ik de termijnecho bij ongeveer 11 weken.
Toen ik het vruchtje zag, vond ik deze al wel wat klein voor deze termijn. De verloskundige ging op zoek naar het hartje. Mijn hart ging razend tekeer.
Eerder dit jaar hebben we al een kindje verloren en we zijn al heel lang bezig met zwanger worden! De wens is zo groot!
Ik dacht bij mezelf: waarom zie ik geen hartslag? De vlk zei dat het niet goed was. Het hartje was gestopt, ongeveer 1,5 week geleden!!
De grond zakte onder mijn voeten weg... Ik was juist zo blij dat ik zo snel na het verlies weer zwanger was geraakt!!! En ook mijn man trok helemaal wit weg
Wat een verdriet!!!. Meteen daarna schoot door mijn hoofd: zou alle enorme stress van de laatste weken
het vruchtje fataal geworden zijn? We hadden het nog soms flink moeilijk met het verlies van ons eerste kindje. Ook was mijn lievelingsoma overleden. Verder veel negatieve reacties en mensen die
ons lieten vallen, om ons heen. Plus mijn man die opeens de laatste 5 weken in een botte klootzak veranderd was met bot, ontactisch, zeer naar gedrag...
Iets wat hij in de beginjaren ook had, maar wat de laatste jaren wel veek beter ging. Maar laatste tijd terugkeerde, wat mij enorm veel stress, frustratie, verdriet
en slapeloze nachten gegeven heeft! Ik zit hier zo erg mee. Ik kan het mezelf niet echt verwijten, dat ik zijn verbale agressie over me heen heb gehad.
Maar t maakt me zo droevig, zou het daardoor misgegaan zijn??
Er was zelfs een dag 1,5 week geleden dat hij erg kwaad op me werd om iets vrij onbenulligs. En dat hij ineens riep dat het misschien
beter zou ziin als de zwangerschap mis zou gaan! Het maakte me zo verdrietig en kwaad. Rond die dag blijkt het hartje ook gestopt te zijn! Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd zetten!
Musschien is dit wel een teken dat ik mijn grenzen moet trekken en bij hem weg moet!!! Ik ben dit spuugzat. Jarenlang hebben we relatietherapie gedaan
en ik heb hem al zeer vaak verteld dat hij moet ophoudem met die botheid. En nu dit!
De vlk probeerde me gerust te stellen dat de kans dat het vruchtje aan stress alleen doodgaat, klein is. Dat er waarschijnlijk iets mis zat in de ontwikkeling. Ik
probeer me er maar aan vast te houden. Maar wat is dit loodzwaar. Ik ga in elk geval een time out nemen van mijn man. We wonen niet samen, dus ik kan me terugtrekken
in mijn eigen woning. Op dit moment voel ik eerlijk gezegd nog maar weinig liefde voor hem. Ik kan
dit niet zomaar weer aan zetten. Ik hoop niet op reacties van: dan had je maar eerder bij hem moeten weggaan. De laatste 3 jaar was hij enorm verbeterd in dat gedrag en
was onze relatie flink gegroeid. Dit heb ik nooit zien aankomen. Maar ik vind een man
die zijn zwangere vrouw niet goed behandelt, behoorlijk afgedaald. Ik weet t even niet meer...
Liefs, Ann

6744 x gelezen, 4

In Zwangerschap

reacties (0)

1 2



  • J_aimyy

    Ik zou praten met hem.

    Laat hem uitleggen waarom hij het gedrag vertoond.

    De miskraam kan hem namelijk ook geraakt hebben qua gevoelens.

    Toen mijn vriendin zwanger was en bij het ziekenhuis opgenomen werd op 32 weken vanwege oa bloedverlies samen met contracties heb ik haar in mijn emotionele toestand haar ook verweten dat ze "teveel" doet, denk aan tillen qua gewicht terwijl ik erbij was.

    Wellicht is alles goedgekomen met ons meisje, wel te vroeg maar volgende maand wordt ze 2.

    Het gedrag is niet altijd goed te praten maar er is altijd een reden of "angst".

    Mocht ik jou zijn, zou ik met hem praten, er is een reden voor deze reactie, een man is ook niet volledig gevoelloos maar probeerd deze misschien te verbergen.

  • Bloemlotus

    pff vreselijk! hele dikke knuffel!

  • Ann7

    Lieve allemaal, iedereen heel erg bedankt voor het meedenken en de lieve reacties!! Xxx

  • mijn~meisje

    ooo wat naar allemaal zeg! Waarom zou je ook bij iemand weg gaan als het juist al een paar jaar zo goed gaat? Dan heb je daar eerder toch helemaal geen reden voor. Wel enorm verdrietig dat het nu weer negatief veranderd. Veel sterkte te komende tijd!

  • Ann7

    Dank voor je reactie. Ik overweeg weg te gaan omdat ik het na een relatie van bijna 11 jaar spuugzat ben dat dit lompe, nare, botte, respectloze gedrag nu alwéér terugkomt. Omdat dit al mijn zelfvertrouwen en vertrouwen in hem teniet doet en omdat mijn grenzen steeds door hem worden overschreden. Het ging een paar jaar behoorlijk goed, maar zijn gedrag is weer helemaal ingestort terwijl ik hem zéér zéér hard nodig had! Omdat elke keer dat hij verbaal zo agressief tegen me doet, er meer liefde van mij voor hem kapotgemaakt wordt. Dáárom overweeg ik het. Dit is ontzettend pijnlijk dat mijn eigen man zooo lelijk tegen me doet. Terwill ik zwanger was van zijn kind en in een depressie zat, en het al zo moeilijk was zwanger te raken omdat hij zwak zaad heeft (dat laatste verwijt ik hem uiteraard niet, maar zijn gedrag wel!) Een man die zijn zwangere vrouw zo lelijk behandelt, ik vind het nogal wat! xx

  • mijn~meisje

    ja dan snap ik heel goed dat je het nu niet meer ziet zitten. Iemand zo behandelen is idd niet oke! Je verdient beter

  • niobe

  • LuveMyFamily

    wat een verdriet enige wat ik nu wil doen is je een bigg hugg geven

  • Ann7

    Lief! Dankjewel! Xxx

  • DebsterRoos

    Ik lees driedubbel verdriet: het verlies van je kindje, de lompheid van je vriend en sneren vanuit derden. Ik hoop dat alle lieve reacties je steun en kracht geven.

    Ik lees in je verhaal twijfels over de toekomst van je relatie. Zou je hetzelfde naar/over je vriend denken als de zwangerschap een positieve ontwikkeling had? Het mis gaan van de zwangerschap lijkt veel gevoelens/(oud) zeer te triggeren. Als je twijfelt over je relatie, lijkt dat me een goede vraag om (voor jezelf) antwoord op te vinden.

    Sterkte!

  • Ann7

    Dankjewel voor je reactie! Klopt, we zijn in relatietherapie en ik ga die vraag ook proberen te beantwoorden; wil ik verder met hem of is het op? Ik neem deze vraag heel serieus want ik ben geen impulsief iemand, maar ben alle loze beloftes en lelijk gedrag van hem wel spuugzat. Xxx

  • DebsterRoos

    Het lijkt me heel heftig om die 2 processen samen te hebben lopen. Wat goed dat jullie al hulp hebben en dat je dit weloverwogen doet. Ik las hieronder ergens een reactie van iemand bij wie de partner veranderd was - dat gun ik jou/jullie ook. Heel veel sterkte

  • MaaikeT2

    Wat veel hevige emoties lopen er door elkaar heen bij jou, meis. Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jullie kindje. Ik hou mezelf altijd voor: Een dergelijke achtbaan van emoties is niet het juiste moment om ingrijpende levenskeuzes te maken. Mijn tip aan jou zou zijn: Neem die timeout in je eigen huis en neem minimaal een week of 3 a 4 om tot rust te komen en alles een plekje te geven, voor je grote keuzes gaat maken. Als alles een beetje is gezakt, dan kan je de situatie helder overzien. En...als je er dan nog steeds zo over denkt, dan kan je altijd nog bij hem weg. Liefs

  • Ann7

    Lieve Maaike, veel danl voor je reactie! 😘 Dat is heel goed advies en is precies wat ik ga doen. Xxx

  • Saskia86

    Ahh meis, wat een verdriet.. Heel veel sterkte ♥️

  • Yvje1983

    Jij kan niets doen aan een miskraam!

    Het is niet jouw schuld.

    Heel veel sterkte en nee voldoende tijd om dit lichamelijk en geestelijk te verwerken.

  • AshleyJessy

    Wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte gewenst! ❤

    Ik kan me heel goed inbeelden hoe jij je nu voelt. Trek je inderdaad even terug en verwerk dit op je eigen manier. Het lijkt mij dat je daar behoefte aan hebt en dat is niet samen met hem. En dat is je goed recht vind ik als hij je zo behandeld en zo lelijk doet.

    Mijn vriend kan ook HEEL gemene en botte dingen zeggen als hij boos , angstig of verdrietig is. Hij reageert alles op mij af . Heel oneerlijk en Soms heel zwaar maar ik kan het meestal redelijk goed filteren. Wil niet zeggen dat je dit hoeft te pikken, genoeg is genoeg.

    Laat die "harde" vrouwen hier maar, die reacties slaan soms helemaal nergens op ..

    Liefs!

  • Ann7

    Dankjewel voor je lieve reactie en steun! Inderdaad, nu wil ik het echt alleen verwerken. Een man die er niet eens kan zijn voor zijn zwangere vrouw, dat vind ik nogal wat! Sinds ik hem ken weet ik dat hij niet sterk is in empathie, maar dit had ik nooit verwacht. Het is echt hartverscheurend als je geliefde je zo behandelt. Ik weet oprecht even niet of onze relatie het redt. Naar dat jouw vriend ook zo bot kan zijn! Wat is dat toch met sommige mannen? Xxx

  • Ann7

    Dankjewel voor je lieve reactie en steun! Inderdaad, nu wil ik het echt alleen verwerken. Een man die er niet eens kan zijn voor zijn zwangere vrouw, dat vind ik nogal wat! Sinds ik hem ken weet ik dat hij niet sterk is in empathie, maar dit had ik nooit verwacht. Het is echt hartverscheurend als je geliefde je zo behandelt. Ik weet oprecht even niet of onze relatie het redt. Naar dat jouw vriend ook zo bot kan zijn! Wat is dat toch met sommige mannen? Xxx

  • AshleyJessy

    Ik vind dat ook altijd extra harteloos ofzo. Aangezien je kleintje ook je stress etc voelt.

    Maargoed , bij mijn vriend moet het dan wel heel ver gaan hoor. Dat gebeurt echt misschien 1x in het jaar ofzo. Dan zijn er bijvoorbeeld 10 dingen wat hem tegelijkertijd stress geeft, dan wilt hij ook altijd terug naar zn ouders op Aruba. Dan is hij alles en iedereen zat en kan hij alleen op mij zeuren.

    Ik praat het niet goed hoor want is heel naar .

    Hopelijk doet de tijd je goed, en hem ook. En beseft hij snel waar hij mee bezig is .

    Veel liefs. Xx

  • Bree

    Ik heb ook mijn kindje verloren afgelopen week. Denk dat jullie elkaar echt wel nodig hebben om dit te verwerken. Ik merk het aan mijn man ook. We praten samen. Hebben samen verdriet. Het is niet niks wat je verliest. Jezelf terugtrekken is niet verstandig denk ik. Veel sterkte!!!

  • Ann7

    Lieve Bree, wat naar te horen meis van je verlies en ik leef met je mee! Dank voor je steun, jij en jullie ook veel sterkte!! Xxx

  • Sterremama

    Eerst en vooral : heel veel sterkte! Dit is niet niks en al zeker niet met zo een man. Verder geloof ik niks van dat stress het kindje kapot maakt. In oorlogsgebieden worden er nog steeds kinderen geboren (weliswaar minder, maar de meeste mannen zijn dan ook aan het front). Bovendien spreek ik uit ervaring. Ik ben nu terug zwanger nadat ik mijn kind verloor op 34wk zwangerschap. Vorige week was het zijn 1e "verjaardag" en ik had toen ook enorme stress en 12 weken zwanger. En ja het gaat nog steeds goed met dat kindje in mijn buik. En nu heb ik ook stress ivm nipt uitslag. Alleja ik geloof het gewoon echt niet. Bij mijn 1e zwangerschap heb ik zelf zware examens gedaan en die zwangerschap liep perfect. In Feb 2019 heb ik een mk gehad op reis (onder volle ontspanning dus). Dus neen,, volgens mij he. Je hebt gewoon pech of speelt er wat anders mee x

  • Ann7

    Veel dank voor je reactie en steun! Afschuwelijk te horen van je verlies met 34 weken! Dat zwanger worden lijkt soms wel een loterij! Ik hield me juist vast aan de statistiek, na 8 weken echo met kloppend hart zoi de kans op mk maar 5 % zijn. Toch hebben wij dat weer! En eerste zwangerschap een afwijking. We vallen steeds in die hele kleine ongelukkige percentages! Moeilijk om positief te blijven hoor, we staan nog steeds met lege handen. En ik wil niets liever dan moeder worden, maar waar haal ik het vertrouwen vandaan? Xxx

  • Sterremama

    Hier hielp de gedachten voor "doordoen tot het lukt". Dus ik zou blijven gaan voor mijn droom. Hoeveel keer het ne ook afgepakt zou worden. Echt blijven doorgaan. Want uiteindelijk sta je wél eens aan die goede kant en zal alles het waard geweest zijn

  • Zeldawarrior

    Wat ontzettend verdrietig voor jullie. Heel veel sterkte in ieder geval. Een gezond embryo gaat niet dood van stress, zelfs niet als de stress hevig is. Anders zou er allang bij iedere verloskundige contrôle onderzocht worden of je cortisolniveaus nog wel acceptabel zijn. Het is of grote pech of een genetisch/ fysiek probleem dat miskramen veroorzaakt dus je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Je lichaam heeft gedaan wat het kon om goed voor je kindje te zorgen. Hopelijk komen jullie hier samen goed doorheen en hebben jullie genoeg steun aan elkaar. ❤

  • Ann7

    Veel dank voor je lieve reactie!! 😘

  • ChaoticMomster

    Alleen door de stress en alles is het niet fout gegaan meid... waarschijnlijk gewoon domme pech.

    We komen jullie na 2 miskramen in aanmerking voor verder onderzoek.

    Vind het rot voor je dat je man zo een botte lul is.. en zijn reactie met dat het beter zou zijn als t mis zou gaan is echt respectloos. Ben helaas van mening dat het vaak niet beter word.... heel veel kracht met het maken van de juiste beslissing... want jij.. en jij alleen bent verantwoordelijk voor je eigen geluk ♡

  • Momiji

    Ik geloof er echt in dat veel stress kan zorgen voor een miskraam en dat heeft een logische reden; Als dieren (of mensen in de prehistorie) veel stress hadden, betekende dat dat de omgeving en omstandigheden op dat moment niet geschikt zijn voor het grootbrengen van nageslacht.

    Door overmatig stresshormoon word je zwangerschap dan afgebroken.

    Als dieren in gevangenschap stress hebben (te klein hok, geen optimale temperatuur of andere stressveroorzakende factoren) komen er ook geen jongen (zoals je vaak bij schildpadden, papegaaien, chinchilla’s en andere moeilijker te(vreden) te houden dieren etc ziet), pas als dat optimaal is, gaan ze jongen produceren.

    Met de mens is dat niet anders.

    Ik vermijd stress daarom zoveel mogelijk nu ik zwanger ben (ga bijvoorbeeld nu ook niet naar de mondhygiënist omdat dat een uur lang creperen is en dat is niet goed voor de baby naar mijn gevoel).

    Ik wens je heel erg veel sterkte toe en wijsheid wat betreft je beslissing over je man.

  • Pirate

    Oh. Ik vind het zo erg voor jullie. Heel veel sterkte om hier mee om te gaan 💚

  • Ann7

    Lief! Dankjewel voor je steun! 🥰

  • MamaJL

    Ik geloof jouw verloskundige in deze. Als het misgaat is het vaak dat er al iets mis was en dat 'de natuur / God' ervoor zorgt dat je verdere pijn bespaard blijft. Heel naar allemaal, maar ik geloof echt niet dat je eigen invloed daar zó groot in is. Ik denk dat jouw man en jij tijd nodig gaan hebben om dit allemaal te verwerken en op een rijtje te zetten. Dat jouw man de afgelopen weken anders ging regeren kan ook met die verwerking te maken hebben gehad. Het is gewoon een hele spannende tijd voor jullie geweest. Daarnaast gieren de hormonen door je lichaam, dat maakt het allemaal niets makkelijker. Neem je tijd, blijf praten en probeer hoop terug te vinden.

  • Ann7

    Geruststellend om te horen! Dus je denkt niet dat 4 weken veel stress, emoties en slapeloze nachten kunnen leiden tot een miskraam als het vruchtje gezond was? Ik probeer me eraan vast te houden en niet mezelf verwijten te maken. Dat er dus waarschijnlijk al echt iets mis was met t vruchtje... heel moeilijk, maar je reactie helpt me wel. Dankjewel daarvoor! 🥰

  • MamaJL

    Ik ben geen arts. Maar ik denk dat je verloskundige daar inderdaad best wel kijk op heeft.

  • mammavaneenmeisje

    Misschien is je man (door dat hij angst had dat het nu weer mis zou gaan) juist zo bot?

    Zou het kunnen dat dit nu zijn manier is om met zijn emoties om te gaan?

    Probeer (als je er aan toe bent) open het gesprek met hem aan te gaan en te vragen waar de botheid van de afgelopen weken vandaan kwam en waarom hij dat zei dat het beter mis kon gaan?

    Heel veel sterkte toegewenst in alles!

  • Trotsemama<3

    Ik aluit me hierbij aan.

    Mijn vriend zei toen ik een missed abortion kreeg van onze tweeling dat het hem dubbel raakte... het verdriet van de twin plus het verdriet die hij bij mij zag. Hij ging daar nog het meest aan onderdoor want hij kon weinig voor mij betekenen toen.

    En hij zal zichzelf nu wel voor zijn kop kunnen slaan dat hij dat tegen jou gezegd heeft. Hij zak zich wellicht enorm schuldig voelen.

    Het is natuurlijk niet goed te praten maar vaak keert de man in zichzelf omdat ze niet goed weten hoe te handelen meid.

    Ik wil je enorm veel sterkte en wijsheid wensen❤

  • Ann7

    Dankjewel voor je reactie🥰! We hebben zojuist gepraat, hij gaf aan dat hij iets riep van misschien zou het beter zijn dat het niet geboren werd, omdat hij erg bang was dat we er nog niet klaar voor waren. Het verlies eerder dit jaar hebben we allebei nog niet goed verwerkt. Hij heeft spijt dat hij zich zo ongelukkig heeft uitgedrukt en dat hij de laatste weken zo bot is geweest. Het is een begin naar verbetering in elk geval. Ik vind t wel heel erg zuur dat het alwéér misgaat voor ons, terwijl 3 vriendinnen van mij moeiteloos binnen 3 maanden zwanger zijn geraakt. Heel fijn voor ze, maar zooo confronterend voor mij en ons om dit te zien. Bij ons gaat het steeds zooo moeizaam... xx

  • mammavaneenmeisje

    Wat goed om dit te lezen! En het is heel erg heftig als je bij anderen ziet dat ze (makkelijk) zwanger zijn terwijl de bij jezelf wens groot is. Heel herkenbaar!

    Heel veel sterkte in alles!

  • Trotsemama<3

    Fijn om dit te lezen.

    Ik herken jr gevoel.. hier was dat ook en 5 vriendinnen waren zwanger.

    Je kkmt er helaas niet schter waarom het dan fout gaat maar geef jezelf iig niet de schuld.

    Er komt een moment en dan gaat de zs hopelijk wel goed! Probeer daaraan vast te houden lieverd.

    Maaar eerst even alles oplossen in deze relatie ❤

  • Ann7

    Dankjewel mamavaneenmeisje, voor je reactie! 🥰 Je hebt zeker een punt, net een goed gesprek met mijn man gehad in elk geval. Xx

  • mammavaneenmeisje

    Wat fijn! Hopelijk geeft dit gesprek je weer moed en kracht om door te gaan !

  • mammavaneenmeisje

    Misschien is je man (door dat hij angst had dat het nu weer mis zou gaan) juist zo bot?

    Zou het kunnen dat dit nu zijn manier is om met zijn emoties om te gaan?

    Probeer (als je er aan toe bent) open het gesprek met hem aan te gaan en te vragen waar de botheid van de afgelopen weken vandaan kwam en waarom hij dat zei dat het beter mis kon gaan?

    Heel veel sterkte toegewenst in alles!

  • MamaM88

    Dubbelop verdriet! Wat ga jij door een moeilijk tijd heen... en wat zul jij je alleen voelen doordat je man er niet echt voor je is (en is geweest de laatste tijd) Ik wil je heel veel sterkte toewensen ❤️🍀

  • Ann7

    Dankjewel voor je steunende woorden! 🥰 xxx

  • motherofchildren

    Enorm veel sterkte gewenst

  • Ann7

    Dankjewel!!

  • Nog-even!

    Wat moeilijk voor je Sterkte meid!!

  • Ann7

    Dankjewel meis!


1 2