2e trimester!

Weer een kleine update, na een aantal weekjes zwangerschap verder te zijn :) 

Het eerste trimester en daarmee ook de vervelendste zwangerschap kwaaltjes zitten er op, wat een ellende om niet te kunnen eten waar je zin in hebt, om de wc pot van binnen te moeten bekijken en om zo ongelovelijk moe te zijn, dat zelfs tijdens interessante gesprekken je ogen al dicht lijken te vallen. Maar oh wat had en heb ik dit nog steeds zo ongelofelijk voor onze kleine spruit over! 

Met het verdwijnen van de eerste kwaaltjes, lijken de andere kwaaltjes al weer op de loer te liggen. "Zwangerschapsdementie" want een ongelofelijk bijzonder woord eigenlijk.. maar ja ik lijk er inderdaad langzaam last van te krijgen.. en mocht dat niet zo zijn, is het wel een fantastisch excuus wanneer ik eens iets vergeet. 

Inmiddels de termijnecho alweer een paar weekjes geleden en nog een paar weekjes geduld tot de volgende controle en daarbij de geslachtsecho. Ik kijk er zo naar uit om te horen of we een jongen of een meisje verwachten, terwijl me dit echt geen "moer kan schelen". 

De afgelopen weken leefde ik wel een beetje in een dal, iedereen wist van ons bijzondere nieuws, geen controles, enkel een langzaam zichtbaar in beeld komende buik. Dit maakte mij plots erg onzeker.. Ik kreeg te maken met bandenpijn, maar ook krampen.. Afgelopen maandag met mijn onzekere gevoel toch maar de verloskundige gebeld om gerustgesteld te worden: "niks aan de hand, enkel bij lage buik krampen en bloedverlies kan er wat gaande zijn". Volledig gerustgesteld lekker gaan slapen, want gisteren stond er een dagje zee gepland. 

Maandag op dinsdag nacht wordt ik wakker, een zoveelste toiletbezoekje stond gepland dus dat doen we dan maar he.. Eenmaal terugkomend van de wc krijg ik enorme kramp en jawel: onder in mijn buik.. Ik probeer mijn vriend wakker te krijgen maar krijg eigenlijk niks zinnigs voor elkaar, ik kruip naar bed en in de foetus houding lijkt de kramp wat weg te zakken. Die ochtend word ik wakker en jawel hoor.. bij het afvegen zijn daar enkele bloedsporen, ik ben nog in de veronderstelling dat ik half slaap en dat het wel mee valt. Na het ontbijten nogmaals naar de wc en ook nu weer lichte bloed op het papier.. Volledig in paniek en tranen bel ik de verloskundige opnieuw, een half uur later zit ik in het ziekenhuis en hoor ik een fantastisch bonkend hartje van onze mini. Opnieuw tranen, maar deze keer van opluchting en blijdschap. 

Nu aan de Roos vicee laxo, pruimen etc. om mijn darmen in gang te zetten en zo de krampen te verminderen. Het bloeden tja.. een bloedvaatje dat gesprongen was misschien? De dag alsnog fantastisch gemaakt aan zee!! 

Nu weer heerlijk genieten in een verkoelend huis en met een koud drankje, afwachtend tot de volgende controle :)