Ik kan het niet meer.

Mijn dochter is nu 11 maanden. Vanaf 2-3 weken na haar geboorte tot 7 maanden oud is ze een huilbaby geweest (12-20 uur per dag, elke dag). We waren dan ook enorm opgelucht toen het vele huilen ophield. De verklaring vanuit het ziekenhuis is altijd hoogsensitiviteit geweest. Er is nooit een medische verklaring gevonden.

Sinds ze 7 maanden is wilde ze heel graag kruipen, maar dat kon ze nog niet. Ze was enorm gefrustreerd en was altijd aan het mopperen.. jengelen en lag telkens halfhuilend erbij. Je was continu met haar bezig omdat ze altijd maar lag te klagen en negeren ging dan over in huilen/krijsen. We hadden goede hoop dat met kruipen ook wat meer rust zou komen... maar je raad het dus al. Ze kan sinds 3-4 weken kruipen, en het jengelen is alleen maar erger geworden. Echt niets is goed. Ze kan zichzelf zo'n drie seconde vermaken en dan begint ze weer. Ze wil niets. Ze wil niet bij je zijn (heeft ze nooit gewild), ze wil niet in de box, niet op de grond (ook niet samen met mij), niet in de stoel, niet in de kinderwagen, niet kruipen, niet naar bed, geen honger. Helemaal niets.  Ze kan nog maar 1,5 uur wakker blijven voordat ze er weer helemaal doorheen zit. Dan slaapt ze vaak 45 minuten waarin ik even tot rust probeer te komen, en dan begint de ellende weer. Langer slapen lukt ook niet.

Ik moet mijn onverdeelde aandacht 24/7 aan haar geven en dan nog ligt ze de helft van de tijd te mopperen dat het niet goed is. Ik heb haar eerder vandaag nog een half uurtje gewoon haar gang laten gaan, al mopperend. Totdat ik het gekrijs echt niet meer aan kon horen. Ik heb een post-partum depressie die ook alleen maar erger wordt. We hebben geen hulp, geen familie (dichtbij) of vrienden.  Ik weet het gewoon niet meer. Ik kan het niet meer.

2581 x gelezen, 3

reacties (23)


  • Mammamvan4

    Erg herkenbaar! Pas veel veel later kwamen ze erachter koemelkallergie.. is dit al getest?

  • ALK93

    Ja, helaas.. :) zeker toen ze nog 20 uur per dag huilde hoopte we stiekem dat ze zoiets zouden vinden zodat we tenminste iets voor haar konden doen. Maar dat was het uiteindelijk niet.

  • Madelon90

    Is er al gekeken voor een evt. allergie bij je kindje? Mijn dochter huilde ook vanaf het begin tot 3 jaar. Vreselijk, ik dacht is dit nu het moederschap.. Tot ze bij een KNO behandeling veel bloed verloor en dat ze dit hebben opgevangen zagen ze dat ze een tarwe/koe melk allergie. Wij eten aanpassen, kregen een heel ander kind.

  • Gabriella99

    Misschien kun je dit proberen https://www.flinndal.nl/mentale-ondersteuning/mentaal-fit heeft bij mij erg geholpen.

  • Marie86

    Huisarts bellen, mijn schoonvader was huisarts die liet in zulke gevallen ook vaak een kind opnemen zodat de ouders konden slapen. Denk als je rust hebt, dat je misschien ook weer anders in je vel gaat zitten. Een baby voelt je namelijk echt heel goed aan. Is zo’n cirkel, maar kunst is het patroon doorbreken. Succes meid!

  • 3kids1dog

    Wat super heftig, ik begrijp dat je dit niet volhoudt zeg! Zsm naar je huisarts en (wederom) hulp vragen. Houd moed!

  • MarieSophie

    Vraag hulp, echt doen.

    Maandag de huisarts bellen.

    Niet eerder weggaan totdat je een verwijzing hebt, jullie dochter moet van top tot teen nagekeken worden. Dikke knuffel, het is zo zo zo zo zwaar!

  • Maartje07

    Mijn nu 7jarige was ook zo’n huil- en mopperbaby. Dit is echt vreselijk.

    Na een jaar ging het beter, al was ze ook een pittige peuter.

    Enorm gevoelig en wilskrachtig én heel pienter (mogelijk hoogbegaafd).

    Daarnaast had ze kma. Is er evt ook getest op allergieën?

    Wat ontzettend naar dat jullie geen netwerk in de buurt hebben. Dat is erg zwaar. Hou vol, lieve mama. Hoe zwaar ook, ooit komt het goed. Dit klinkt goedkoop, maar is wel echt waar.

    Met onze baby van bijna 5 maand hebben we het nu ook even pittig (om andere redenen) en omdat ik weet dat dit ooit overgaat lukt het me om vol te houden.

  • Sharon

    Een hele dikke knuffel 🥰

  • Mamavanbijnazes

    Ik herken het heel erg. Mijn middelste dochter was ook zo. 22 maanden lang 18-20 uur krijsen per dag. Elke dag. Toen is er iets voorgevallen waardoor ik direct naar de huisarts ben gerend. Ik heb gehuild dat ik haar niet eerder mee naar huis nam dan dat ze totaal is nagekeken en we een verwijzing hadden voor de kinderarts. Elk dingetje is nagekeken. Van de simpele dingen (KMA, spieren etc) tot een katheter.. Uiteindelijk kwam er inderdaad KMA uit en een overgevoeligheid voor gluten en bleek haar gehoor niet zo goed. Dus na het schrappen van melk en gluten en buisjes in de oren was het nagenoeg weg. Wij hebben haar in een bijna militair ritme geduwd, weken er geen minuut vanaf, geen dag. We hielden haar weg van te drukke prikkels (psz werd stop gezet, ze ging niet mee naar winkels). Ze werd steeds rustiger tot er met 22 maanden niks meer aan de hand was. De eerste 2 weken geen psz werd ik gek maar dat was oordopjes goed te doen en zoek het maar even uit. Ze zat veilig in de box en daar mocht ze het even uitzoeken. Nu is ze 7 en een super lief meisje wat gewoon heel veel moeite had met prikkels. Ik had bijv ook nooit de tv aan als ze aan het spelen was.

    Ik weet hoe zwaar het is en ik weet ook dat het door een depressie 1000x zwaarder voelt maar het word echt beter. Eis dat ze haar volledig onderzoeken. Elk klein dingetje.. "neem" haar niet mee tot ze iets gaan doen. Laat haar desnoods opnemen in het ziekenhuis. Misschien zien ze daar een bepaald patroon. Kun jij ook even opladen. Pb mag altijd

  • ALK93

    Ha lieve dames, bedankt voor al jullie berichtjes. Ik weet niet of ik zo zeer naar oplossingen zoek als dat ik het gewoon even kwijt wilde. Maar nog wat extra info: ik ben onder behandeling voor mijn depressie en mijn dochter gaat al drie dagen per week naar de opvang, waar ze helemaal overstuur raakt. En dag extra kan ik haar niet aan doen, en dat zal thuis ook weer vertalen naar nog meer onvrede, denk ik zo. Het is gewoon even zwaar k.. dat mijn man ik gewoon echt geen mensen kennen hier. We zijn verhuisd naar een buurt waar het niet echt leuk en gezellig is, om het maar vriendelijk te omschrijven.

    Maar jullie steun doet mij wel goed. Bedankt daarvoor

  • MamaRosali

    Gaat ze naar een kdv? Misschien is het een idee om te zoeken naar een opvangvorm met minder prikkels? Misschien een gastouder waar niet de hele dag 5 peuters rondrennen?;) Of vind je dat niet fijn, ik opper maar wat.

  • Tweede83

    Misschien weet ze door de fase van kruipen toen ze zoveel huilde dat je er was. Dat zou zich gewoon kunnen voortzetten omdat het voor haar gewoon is geworden.

    Maar ik zou haar aanmelden voor een kdv of creche. Puur voor jezelf om tot rust te komen. En dan kun je ook kiezen voor dagdelen kiezen. Wie weet wat het doet met het gedrag van je kind. En hulp inzetten voor jezelf qua depressie.

    Ik woon te ver weg, had je anders wel willen helpen. Dikke knuffel

  • Joep95

    ❤️❤️

    P.S. ik woon bij je in de buurt zie ik, een berichtje staat vrij. 😉

  • Lindaaaaaaaa

    Kdv of gastouder?

  • ils2327

    Trek aan de bel bij de huisarts!

    En ga op zoek naar opvang voor die kleine (kdv/gastouder - wat dan ook), want de situatie wordt onhoudbaar zo!

  • MamaRosali

    Is er een vriendelijke buurvrouw of lieve jonge meid die je kan vragen om 2x per week een rondje met d'r te lopen of fietsen? Elk uurtje is meegenomen toch?

    Is er een vrijwilligerspunt in de wijk/stad waar je een hulpvraag kan plaatsen? Het scheelt allicht als je wat huishoudwerk of een boodschapje uit handen kan geven. Misschien zelfs wel een oppas die jij het vertrouwen wil geven voor een uurtje. Zo vergroot je ook een beetje je sociaal netwerk waar je woont. Desnoods hang je een briefje op het bord bij de supermarkt: vrijwilligershulp gezocht huishouden/oppas, ofziets.

    En ik hoop natuurlijk dat je hulp hebt gekregen voor je postnatale depressie. Maar ik zou ook gewoon aan de bel trekken bij het cb dat je het echt niet trekt.

    Een dag naar de opvang zou misschien ook helpen. Ik neem aan dat je in deze situatie niet werkt, dus krijg je geen kinderopvangtoeslag, maar bij veel gemeentes is er wel een regeling voor zulke situaties en waarbij je opvang nodig hebt omdat je er zelf niet meer 100% voor kan zorgen, ook bij ziekte enzo. Dan wordt je opvang vergoed. Ze zijn wel streng, misschien kan het cb daarin iets betekenen.

    Ik ga er vanuit dat je in dit geval niet aan de voorwaarden voor pgb voldoet, maar ik zou het wel even uitzoeken en proberen. Niet geschoten is altijd mis. Dan kan je iemand zoeken die een paar uurtjes voor je kind zorgt, en betaalt wordt door de gemeente. Past misschien beter bij een hoogsensitief kind dan een dag naar de opvang.

    En een beetje standaard reactie sorry: heb je een osteopaat geprobeerd? Dat is heus niet altijd de magische oplossing, maar proberen kan vaak geen kwaad. Alleen voor je portemonnee;) soms helpt het een beetje, en alle beetjes zijn winst.

  • Raad

    Oh schat. Ik moest net een traan laten na het lezen van jou bericht. Ik vind het zo rot voor je. 😢❤️❤️❤️❤️❤️❤️ Hou vol schat. Ik weet niet hoe. ik vind het zo erg voor je❤️

  • Nog-even!

    Krijg je wel hulp bij je depressie?

  • ALK93

    Ja gelukkig wel

  • Momtobe2021

    Oh bah wat vervelend! Ik heb alleen de eerste 4 maanden een huil baby gehad en dat vond ik al heel zwaar laat staan 11 maanden! Is er echt geen andere hulp of misschien een dag naar de opvang? Misschien iemand uit de buurt? Weet niet was je vandaan komt?

  • ALK93

    Ze gaat al drie dagen per week naar de opvang, maar daar is het nu net zo. Alleen maar huilen.