Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een blog heb geschreven, of zelfs maar gereageerd heb op andere blogs.
Het gaat dan ook al een hele tijd niet lekker met me. Vlak voor de zomervakantie (half juni) ging ik voor overbelastte schouders (peesontstekingen) naar de fysiotherapie. Tijdens die behandeling voelde ik tintelingen door mijn armen heen gaan. Dat had ik bij alle andere (dezelfde) behandelingen niet gehad. Ik dacht dat ik niet zo goed zat en dat er een zenuw afgekneld werd. Dat zou dan wel overgaan, als de behandeling klaar was. Maar de dag erna had ik nog steeds tintelende onderarmen en handen. De fysiotherapeut opgebeld om te vragen of dit een reactie op de behandeling kon zijn. Hij gaf aan dat het theoretisch gezein wel mogelijk kon zijn, maar dan zou het op zondag over moeten zijn (ik had op woensdag de behandeling gehad).
Op vrijdagavond nog naar de huisartsenpost gebeld om even te checken of er toch geen alarmsignalen waren, want inmiddels had ik ook 2 tintelende onderbenen en voeten. De arts belde terug en zag geen alarmsignalen. Hij adviseerde me om een paar dagen vitamine B-complex te slikken en dan 3x de dagelijkse hoeveelheid. Als het zondag niet over zou zijn, dan moest ik naar de huisarts gaan op maandag.
Natuurlijk was het niet over die zondag. Dus huisarts gebeld, maar die had op maandag en dinsdag alleen van die onhandige tijdstippen vrij (waarop de kindjes sliepen), dus maar een afspraak voor woensdag gemaakt. Bloed laten prikken. Maar alles bleek goed te zijn, toen ik na een paar dagen de uitslag kreeg. Geen vitaminentekorten of -overschotten, geen suikerziekte ... en ook andere waardes waren goed. Dus kreeg ik een verwijzing voor de neuroloog.
Maar inmiddels was de zomervakantie gestart. De verwijsbrief had de assistente van de huisarts gefaxt naar het ziekenhuis. En omdat ik niet ongeduldig wilde overkomen, dacht ik 'laat ik de eerste week maar nog niet meteen bellen naar het ziekenhuis.' Daarna gingen we zelf een week op vakantie. Aan het einde van onze vakantie belde ik naar het ziekenhuis (omdat zij mij inmiddels nog niet gebeld hadden). Bleek dat ze geen verwijsbrief hadden! Dus weer naar de assistente van de huisarts gebeld, maar die gaf aan dat de fax verstuurd was. Ze had zelfs al een ontvangstbevestiging gehad! GRRR! Ze zou hem nogmaals faxen.
Aan het einde van de zomervakantie kon ik dan eindelijk bij de neuroloog terecht. Maar ... WEER een obstakel. Het lab van de huisarts had het bloedonderzoek niet doorgegeven aan de neuroloog. PFFFF! Dus ik moest opnieuw bloed gaan laten prikken. Alweer 5-6 buisjes. En bedankt! Verder deed de neuroloog nog wat testjes. Prikken met een prikker in mijn armen en benen en voeten, kriebelen met een veertje. Alles voelde ik. Dus qua gevoel zat het goed. Geen doof gevoel of zo. Ook geen uitvalsverschijnselen, want hinkelen op 1 voet en ook op de andere voet ging gewoon goed. En voetje voor voetje lopen. (Net zo'n dronkemanstest).
Na een paar dagen bleek ook het bloed, dat in het ziekenhuis geprikt was, goed te zijn. Dus ik moest een zenuwgeleidingsonderzoek ondergaan. Dan krijg je plakkers op je arm of been en zetten ze er stroom op. Niet pijnlijk. Maar wel heel gek. Ineens beweegt je hand, arm, been of voet, terwijl je zelf niks aanstuurt. Ik voelde me net zo'n malloot.
Na een tijdje kreeg ik ook hier weer de uitslag van. Ook goed ... niks gevonden.
Maar ik zat wel nog steeds aanhoudend (elk moment van de dag) met tintelingen in handen, onderarmen, voeten en onderbenen. En inmiddels slaap ik maar 3 uurtjes per nacht. Al een maand of 5. Ik ben altijd moe. Ga moe naar bed en sta ook moe weer op. Inslapen gaat op zich meestal wel goed (gewoon omdat ik te moe ben), maar ik word na een uurtje of 3 wakker en dan slaap ik niet meer in door dat getintel. Echt niet leuk. Dus nu slaap ik iedere middag ook een uurtje of 2, als de kids hun middagdutje doen. Maar dat is natuurlijk ook niet DE oplossing.
Inmiddels heb ik ook een MRI-scan gehad van de hersenen (met contrastvloeistof) en het ruggenmerg. Alle scanbeelden heb ik gezien. De neuroloog staat voor een raadsel. Het waren perfecte beelden van mijn hersenen. Geen gezwel of zo gevonden en ook geen witte stofvlekjes erop (dat duidt op MS / Multiple Sclerose). Gelukkig zijn die dingen uitgesloten. Maar wat is het dan wel??? Ik zit nog steeds met tintelingen.
Nu ben ik zo'n anderhalve week TENS aan het uitproberen. De neuroloog heeft me doorverwezen naar de fysiotherapeut van het ziekenhuis. Die heeft met het TENS-apparaatje uitgelegd. Het is een soort van elektrostimulatie van de zenuwen. Ik moet dat op proef nu 3x per dag 30 minuten op mijn rechterbeen uitproberen. Maar ik merk nog geen verschil. De fysiotherapeut gaf ook aan dat het maar in 50% van de gevallen werkt. Zucht ....
Nu krijg ik ook een door verwijzing voor een academisch ziekenhuis, waar ze dan NOG gespecialiseerdere onderzoeken kunnen doen. Ik HOOP dat er iets uitkomt, wat makkelijk te behandelen is. Ik ben het ZO zat inmiddels.
Maar dat wachten steeds ........... Word je niet vrolijk van.
En omdat ik dus zo oververmoeid ben, ben ik ook niet veel meer op BB geweest, wat ik natuurlijk erg jammer vind. Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Zodra ik me weer wat fitter voel, zal ik weer meer gaan reageren op jullie blogs. Nu ben ik al blij, dat ik energie heb voor mijn kindjes.
Liefs Alice
reacties (0)