Kianna 1e x buisjes (fotoblogje).

Vorige week vrijdag ben ik met Kianna bij de KNO-arts geweest, nadat ze maar niet echt opknapte van haar 3e dubbele oorontsteking (ondanks een sterke antibioticakuur). De KNO-arts stuurde ons meteen door naar de opnamebalie en de anesthesist ... zodoende hadden we voor vandaag een afspraak staan, dat ze buisjes zou krijgen.

We moesten ons al om 7.15 uur in het ziekenhuis melden bij het Vrouw-Moeder-Kindcentrum). Dat betekende voor mij dus om 6.00 uur opstaan (kreun!), Kianna om 6.30 uur in de maxi cosi leggen en op weg naar het ziekenhuis.

Lang leve de reisbeker met koffie! HaHa. Wel een voordeel van zo vroeg op pad zijn: er was niet al te veel verkeer op de weg ... EN bij het ziekenhuis kon ik helemaal vooraan parkeren.

Meteen kwam een lieve verpleegkundige ons Kianna's bedje wijzen. Ze mocht al haar kleertjes uit doen en een operatiehemdje aan doen. Ook kreeg ze een zetpil van 240 mg. tegen de pijn.

Normaal krijgt ze die van 120 mg., omdat ze pas 7,5 kg. weegt. Maar de eerste dag mocht ze 3x een zetpil van 240 mg. en de dag erna 3x een zetpil van 120 mg. ... liet ik me vertellen.

Een "billendrankje" (een soort zetpil om de narcose te vergeten) heeft ze niet gekregen, omdat ze dit pas bij kindjes vanaf 10 kg. doen.

Na het zetten van de zetpil (7.30 uur) heeft ze nog even lekker in haar bedje gespeeld en rond gekeken. Kijk maar.

Rond 8.00 uur werd ze gehaald voor de narcose. Ik mocht mee, totdat ze in slaap was. Moest wel eerst even een operatiepak aan en een mutsje op. Toen Kianna het kapje op kreeg, bleef ze best rustig. Ze hoefde niet te huilen. Wel wilde ze het kapje wegduwen, maar mamma hield haar handjes stevig vast. Eventjes keek ze me een beetje in paniek aan, maar al snel vielen haar oogjes dicht. Daarna werd ik snel de operatiekamer uit begeleid (en maar goed ook, want ik vond het toch best wel een beetje moeilijk om haar zo te zien ... ook al weet ik dat het maar een kleine ingreep is).

Om 8.25 uur was ze onder zeil en om 8.35 uur werd ik alweer geroepen, dat ze op de verkoeverkamer lag en dat ik bij haar mocht. Ze sliep nog en had een zuurstofmaskertje op. Op het moment dat ik haar zo zag liggen, voelde ik ZOVEEL liefde voor dat kleine hummeltje!

Na een minuut of 2 werd ze wakker en moest ze een beetje huilen, maar toen ik haar oppakte, was het al meteen goed en mochten we ook vrijwel meteen naar haar kamer terug.

Hier is ze net wakker.

Na nog even lekker in bed gelegen te hebben, kleedde ik haar aan. Om 9.00 uur dronk ze meteen haar fles leeg en at ze een boterham met smaak op! En dat allemaal zo kort na de ingreep!

Om 10.00 uur mochten we naar huis van de verpleegkundige. En Kianna mocht nog even een knuffeltje uitzoeken uit de bak. Ze was helemaal happy met haar nieuwe konijntje. :)

Thuis aangekomen at ze meteen weer een hele boterham en een hele kiwi. En dronk ze weer een fles melk leeg. Wat fijn, dat ze weer goed in haar vel zit!

Toen nog even spelen en 's middags hebben we samen lekker een lange dut gedaan. Heerlijk!

Haar nieuwste favoriete bezigheid: de knietjes eronder trekken en een beetje op en neer hupsen met haar kleine kontje. Kruipen wil ze wel (ze doet echt pogingen), maar dat lukt nog niet zo goed op de gladde laminaatvloer.

Vanavond nog een zetpil en nu maar hopen dat ze er ook morgen gewoon goed aan is, want dan vieren we nog haar 1e verjaardag bij het kinderdagverblijf.

Ik ben hartstikke trots op mijn kleine, grote meid!