Arme Kianna: dubbele oorontsteking (daar gaan we weer).

Afgelopen woensdag belde de kinderopvang dat Kianna niet lekker eraan was en 39,2 graden koorts had. Mijn vriend heeft haar toen opgehaald (ik zat middenin een studiedag van bewegingsonderwijs en kon niet zomaar weg).

Donderdagochtend had ze wel nog verhoging, 38 graden, maar ze was gewoon vrolijk. Dus ik heb haar 's ochtends toch naar de kinderopvang gebracht. Ik moest namelijk ook gewoon werken. Gelukkig zat ik wel 2 minuten bij haar vandaan. En jawel hoor. Tussen de middag belde de kinderopvang weer. Kianna had weer hoge koorts. In mijn middagpauze heb ik haar opgehaald en naar huis gebracht. Mijn pap kon komen oppassen gelukkig.
En zelf heb ik maar 5 minuten pauze gehad om te eten. Pffff. En 's middags moest ik gewoon nog de hele middag gymlessen geven. Ik was KAPOT toen ik thuiskwam rond etenstijd. En o ramp, ik moest van 19.30 tot 21.00 uur weer op school zijn voor een informatie avond voor ouders en leerkrachten over het gebruik van social media. Doodop was ik!

Op vrijdag kwamen mijn schoonouders oppassen. Kianna had wisselend tussen de 38 en 40 graden koorts. Haar flesje afgekolfde melk tussen de middag weigerde ze weer. Dus ik maar weer naar huis en live voeden. WEER maar 5 minuten pauze over. Pfff.
Na school toch maar even snel naar de huisarts gebeld om te vragen wat nu wijsheid was. Kianna at en dronk nog wel gewoon (wat minder, maar even goed), ze had nog plasluiers en geen vlekkerige uitslag. Verder was ze gewoon alert. Dus niet meteen alarmsignalen. Ik mocht het weekend aan kijken. Eigenlijk is 3 dagen hoge koorts bij die kleintjes maximaal, maar ik mocht er nog 2 extra afwachten, omdat er niet direct alarmsignalen waren.

Zaterdag weer de hele dag koorts, oplopend tot 41,1. Dat vond ik maar niks.
Maar ik moest toch 4 uur danslessen achter elkaar geven 's ochtends. En alweer wilde mevrouwtje alleen live gevoed worden. De borst is natuurlijk ook een troost, maar wel lastig als je zelf niet zomaar thuis kunt blijven.
Zaterdagavond de huisartsenpost gebeld, omdat ik nog niet echt verandering zag. Ik mocht langskomen. Maar ze had net een uur liggen brullen en huilen en was net uitgeput in slaap gevallen. Dus na enig overleg besloot ik om even de nacht af te wachten en anders zondag even nar de huisartsenpost te gaan.

De nacht was behoorlijk onrustig. Ik heb tussen 00.30 en 8.00 uur ELK half uur op de klok gezien. Om 04.40 uur nog even gevoed en daarop is ze nog heel eventjes in slaap gesukkeld.
Vandaag moest ik nog een dansworkshop en een optreden geven. Het was heel leuk, maar door mijn eigen vermoeidheid van de afgelopen dagen, merkte ik gewoon aan mezelf, dat ik er bijna doorheen zit.

Na de workshop en het optreden gauw naar huis, want om 13.45 uur had ik een afspraak staan bij de huisartsenpost (vanochtend begon Kianna's temperatuur al met 39,7 ... Dat was voor mij de druppel).
Maar al gauw zat de wachtkamer vol. 14.15 uur, 14.30 uur ... Kianna begon te jengelen. Ze had natuurlijk honger, was moe en had pijn.
Dus ik ging al eens vragen of het nog lang zou duren. Kreeg als antwoord, dat er wat spoedgevallen tussen waren gekomen. Nou ja, zet dan meer artsen in of zo. Eentje voor de spoedgevallen en eentje voor de geplande afspraken.
Je laat een 9 maanden oude baby niet ZO lang wachten! Toch?
Uiteindelijk waren we pas net na 15.00 uur aan de beurt. Een uur en een kwartier later, dan gepland!
Ik was behoorlijk over de rooie. Dat kan ik je wel zeggen.

De arts was gelukkig wel heel aardig en had al snel gezien wat eraan scheelde.
Een dubbele oorontsteking. Allebei de oortjes van binnen vuurrood.
Zo zielig!
Ik had gehoopt dat het haar bespaard zou blijven.
Roan heeft tussen zijn eerste en tweede jaar 9 maanden lang ELKE maand oorontsteking gehad. En elke keer wimpelden ze ons af bij de huisartsenpost.
Dat gaat me nu dus niet gebeuren ... Niet nog een keer!
Kianna heeft nu een antibioticakuurtje gekregen en een neusspray met medicijn in. Het moet dinsdag wel aanzienlijk een verbetering zijn. Anders moet ik terug naar de huisarts.
Here we go Again!

Vanmiddag heeft ze een paracetamol zetpil gehad en gelukkig heeft ze daar 2 uurtjes goed op geslapen.
Voor de nacht geef ik haar er nog een. Dat ze dan tenminste ook goed kan slapen. Arme kruimel.

Duimen jullie mee, dat ze gauw van de pijn af is?

Zo, en nu de hele avond op de bank! Maandag- en dinsdagavond heb ik ook al geen rust. 10 minuten gesprekken op school (beide avonden van 17.30 tot 20.30 uur). Volgens mij stort ik volgend weekend helemaal in. De laatste dagen heb ik met regelmaat wel gedacht, dat ik het toch wel zwaar vind: een baan, een bijbaantje (te leuk om mee te stoppen), een huishouden, 2 kids en gebroken nachten.
Mamma zijn ... Ik vind het geweldig, maar ik zou ieder moment van de dag nu wel kunnen slapen.
En dat is wat ik morgenmiddag ook ga doen als de kids hun middagslaapje houden.

Fijne avond allemaal!