Bevindingen v.d kinderpsycholoog / orthopedagoog (na 2x kijken).

Vanochtend en ook 2 weken geleden op maandagochtend is de kinderpsycholoog / orthopedagoog bij ons thuis komen kijken naar hoe Roan speelt, reageert en hoe onze interactie is.

Dit omdat ik graag wat meer handreikingen krijg hoe ik het beste met bepaalde situaties om kan gaan. Roan kan namelijk zo vanuit het niets heel erg boos worden. Bij het kidnerdagverblijf viel het op, dat dit meer dan gemiddeld was, dan wat leeftijdsgenootjes lieten zien.

Omdat ik vanuit mijn werk (leerkracht basisonderwijs) toch al een behoorlijke bagage heb wat betreft het omgaan met kinderen, maar het nu af en toe ook even niet meer weet, vond ik het wel prettig dat iemand over mijn schouder mee zou kijken. Helaas zie ik in mijn werk maar al te vaak de gevolgen van ouders, die niet consequent zijn in hun omgang met kinderen.

Een 2e hulpvraag was, of Roan misschien een trauma had overgehouden aan die 9 maanden oorontstekingen (iedere maand). Want hij wil gewoon NIKS aan zijn hoofdje hebben. Lastig met alle controles bij de orthoptiste (voor zijn ogen), kno-arts (voor zijn oren ... hij heeft buisjes) en de tandarts natuurlijk. En bij de kapper.

2 weken geleden, toen deze meneer kwam kijken, vond ik het wel even spannend. Hij ging gewoon op de bank zitten (net als bij Super Nanny), maar goed, als snel leek het alsof hij er niet was en deden Roan, Kianna en ik mijn ding. Hij heeft dat uurtje 2x een kleine "explosie" gehad. Eerst wilde hij niet opruimen (... doet hij normaal juist heel erg goed ... zul je altijd zien he?) en daarna wilde hij geen nieuwe luier aan (... was echt nodig ... hij had behoorlijk gepoept ...). We hebben die ochtend nog niks echt door gesproken. WEL gaf die meneer aan, dat Roan wel een jongetje was, dat je goed bezig hield. Dus dat was hem wel al opgevallen.

Vandaag ging het eigenlijk heel erg goed. Roan had geen boze buien. In eerste instantie wilde hij de kussens van de bank, die hij ergens anders had neer gelegd, niet terug leggen. Maar ik wist hem toch zover te krijgen.

Al met al gaf die meneer dus aan, dat ik al een hele hoop dingen goed doe: consequent zijn, laten zien wie de baas is (niet negatief bedoeld, maar in de zin van het aangeven van regels en grenzen), op ooghoogte hem aanspreken (dus op je hurken), hem keuzes geven enz. Maar hiervan wist ik al dat dit goede dingen waren. Fijn, dat het ook nog eens bevestigd wordt.

Voor Roan zal een duidelijke structuur altijd belangrijk blijven, ook als hij groter wordt. De sturing die ik nu geef, was helemaal prima. Soms zou het misschien wat minder streng mogen, dacht meneer. Maar goed, vanuit mijn werk weet ik dat een strenge, duidelijke juf een goede juf is. Ik denk dat je als moeder zijnde in eerste instantie beter een beetje aan de strenge kant kunt zijn en later de teugels wat kunt laten vieren ... dan andersom. En Roan MAG heel veel thuis. Hij krijgt ook bijna nooit straf. Ik geloof ook niet in straffen. WEL in aanspreken op gedrag en nog meer in het belonen van het positieve. En op zich werkt dat wel. Ik ben ook niet bang om in een winkel daadkrachtig op te treden, als hij een driftbui krijgt. Dat mensen maar kijken. Geef ik niks om.

Wat betreft Roan's drama's van alles wat met zijn hoofd te maken heeft: hierin moeten we vooral de weg van het geleidelijke blijven volgen. Steeds een stapje verder. Zo heeft hij laatst voor de 1e x ALLEEN op een stoelverhoger in de kappersstoel gezeten. Voorheen was het altijd bij mij of mijn vriend op schoot. Er zit dus al vooruitgang in. Wat betreft de controles van zijn oren en ogen: ik heb een dokterskoffertje aangeschaft (een paar maanden geleden). Van tijd tot tijd blijven we dan maar de rollenspelen doen. Roan mag mij onderzoeken en andersom proberen we dat dan ook maar. En dan zo ook steeds een stapje verder proberen te gaan. Maar er zeker niet te veel nadruk op leggen, gaf de kinderpsycholoog aan. Het moet een niet al te beladen iets gaan worden.

Ik ga ook nog maar eens in de boekwinkel kijken voor leuke kinderboekjes rondom de dokter, tandarts, kapper. Baat het niet, dan schaadt het niet. Als iemand toevallig een leuk boek weet over een van deze onderwerpen ... laat maar horen!

Al met al denk ik dat we op de juiste weg zitten. Volgende week maandag komt hij nog een keertje kijken. Ben benieuwd wat hij nog meer gaat zeggen.