Roan controle oogjes in het ziekenhuis.

Vanochtend weer met Roan naar het ziekenhuis geweest.

Anderhalve week terug ook al voor de controle van zijn buisjes. Dat was drama. Pffff. Hij wil niks aan zijn hoofd hebben, wat ik ook niet gek vind, als je 9 maanden lang ELKE maand oorontstekingen hebt gehad. Maar omdat we vorige week op de afdeling KNO een assistente hadden, die enigszins bot reageerde (lees de blog van 3-8-2012 maar), zag ik vandaag de bui ook alweer hangen.

Maar vandaag ging het heel erg goed met de controle van zijn oogjes en brilsterkte. Hij moest wel even bij mij op schoot zitten en even leek het erop, dat het weer een fiasco zou worden, want meneer begon al tegen te stribbelen. Maar de orthoptiste kan, vind ik, best goed met kinderen omgaan. Ze probeerde hem een beetje af te leiden met een autootje. En dat lukte wel, want Roan en auto's .... dat is zijn lievelings speelgoed.

Eigenlijk gingen alle opdrachtjes, die hij moest doen wel goed. Een aantal plaatjes benoemen van de kaart (en steeds een beetje grotere afstand ertussen), maar ook door het "raampje" kijken en het lampje volgen, gingen prima.

De orthoptiste vroeg al of ze zijn oogjes nog moest druppelen. Maar ze zag er nu niet direct aanleiding toe. Ik heb aangegeven dat we dit dan maar de volgende keer moesten doen, omdat die druppels schijnbaar niet echt een pretje zijn om in de ogen te krijgen. En dan zou ik HEEL ZEKER weer een drama krijgen met Roan, want vrijwillig laat hij zich echt geen druppels in de ogen doen, dus dan zou ik hem weer in de houdgreep moeten nemen. Aangezien we dit anderhalve week geleden ook al hadden, vond ik dat nu niet nodig. Straks krijg ik hem nog niet eens meer mee mee ALS ik het woord "ziekenhuis" noem.

In februari moeten we terug komen, zowel bij haar als bij de oogarts. Voor nu zag alles er goed uit. De kans op een lui oog wordt steeds kleiner, gaf zij ook nog aan.

Verder heeft zij ook nog heel even met een of ander apparaatje naar de oogjes van Kianna gekeken en het lijkt erop dat haar oogjes gewoon goed zijn. Ze zaten in ieder geval heel dicht bij de 0.

En omdat Roan zo goed had meegewerkt bij de orthoptiste, mocht hij van mij zo'n grote heliumballon uitzoeken. Vond hij geweldig. Natuurlijk heeft hij er een van een race auto uit gezocht. HaHa. En hij mocht van mij nog een klein autootje uitzoeken voor op de racebaan mee te spelen. Hij blij, ik blij.

Zo, dat hebben we weer gehad.