Derek Ogilvie (Mecc Maastricht)

Gistermiddag zijn mijn vriend en ik naar een theatervoorstelling van Derek Ogilvie geweest (in het Mecc in Maastricht).

Ik had er veel zin in, want sinds mijn moeder 2-4-2008 is overleden, ben ik me wel wat meer met zulke dingen bezig gaan houden. Zodra zijn programma weer op tv komt, dan probeer ik dat toch te zien. Ik vind het indrukwekkend, dat hij dingen weet te vertellen, die hij niet kan weten. En vooral ook dat hij zo'n vooruitgang weet te boeken met hele jonge kindjes, die nog niet eens praten. Die hij dan via telepathie kan helpen, als ze ergens zijn vast gelopen. Heel bijzonder.

Ik geloof niet in God of zo, maar er zal vast wel ergens iets zijn, waar je energie naartoe gaat, wanneer je komt te overlijden.

Mijn moeder is aan een medische misser overleden en dat gebeurde allemaal in 9 dagen tijd (van nog niet eens weten, dat ze ziek was ... dus dat was al een shock ... en vervolgens te horen krijgen, dat ze alleen maar goede uitslagen had na het verwijderen van de tumor. Maar 9 dagen later stonden we toch echt naar haar reanimatie te kijken ... 50 minuten lang). Ze had gewoon mee naar huis moeten komen, maar het mocht helaas niet zo zijn. Ook al spraken wij al dagen eerder onze zorgen uit tegen de artsen, dat het niet goed ging met haar. Het werd steeds met een ander argument van tafel geveegd. Ze hebben te laat ingegrepen, waardoor mam geen schijn van kans meer had om nog te overleven. Alle ontlasting had dagenlang in haar buik gelekt (hechting in de darm was geknapt) en de artsen grepen niet in. Door alle bacteriën raakten al haar organen ontstoken en haar bloed vergiftigd. Haar hart stopte ermee. Toen pap na 50 minuten reanimeren het besluit moest nemen om de reanimatie te stoppen, was dat dan ook heel onwerkelijk. 9 Dagen eerder wisten we nog niet eens dat er iets aan de hand was en hadden we al zoveel moeten verwerken, want ik vergeet nooit meer, dat ze met spoed haar buik open gemaakt hebben en een tumor zo groot als een tennisbal uit haar dikke darm hebben verwijderd. Dat bericht zorgde al voor zoveel stress, innerlijke paniek en onrust. Ben nog nooit zo bang geweest. En nadat pap naar de IC-arts knikte om de reanimatie te stoppen, raakte ik volledig verdoofd. Dit moest wel een boze droom zijn. Maar helaas was dat niet zo.

Ook het moment van het stoppen met de reanimatie vergeet ik nooit meer. Ik keek naar het gezicht van mam op dat moment. En toen ze "ging", leek het wel alsof haar lichaam "kleiner" werd. Alsof ze dieper de kussens in werd gedrukt. Net alsof ik haar energie zag wegtrekken uit haar lichaam. Dat heeft toen zo'n indruk op me achter gelaten, dat ik heel graag wil geloven, dat er ergens nog een mooie plek is, waar ze naartoe is gegaan.

Vandaar ook dat ik graag naar een theatervoorstelling van Derek Ogilvie heen wilde. Helaas hebben we geen reading gehad. Daar was ik van tevoren ook wel vanuit gegaan, want er komen natuurlijk heel veel mensen. Ben blij voor de mensen, die wel een reading gehad hebben. Op het laatst van de voorstelling stak Derek ook een grote kaars aan en speelde er een instrumentaal muziekje, zodat we nog even in alle stilte onze verloren dierbaren konden herinneren. Zelf ging hij ook even op de rand van het podium zitten om stil te staan bij de dierbaren die hij verloren had. Hij was er ook zelf echt even van door slag.

Hij gaf ook aan, dat er een heleboel mensen geen reading gehad hebben, maar dat dit niet betekent, dat er geen overledenen zijn, die van ons houden. Het was nog niet ons moment, zoals Derek het noemde. En dat geloof ik ook wel. Denk niet dat je het kunt afdwingen. Maar wat had ik graag nog een seintje gekregen van mam. Zou graag willen weten of ze trots is op haar 1e kleinzoon (Roan), dat ze nooit gekend heeft. En straks ook op haar 1e kleindochter. Ons meisje wordt in februari geboren. En hoe ze tegen mij aan kijkt, als moeder zijnde. En natuurlijk ook of ze het goed maakt.

Ik vond het helemaal geweldig en denk dat ik nog wel een keer zal gaan, als het een beetje bij ons in de buurt is. Wie weet ... misschien lukt het om nog een keer met mam in contact te komen. Hoop het zo.

Heb trouwens wel zijn boek "Baby's wil is wet" gekocht. Ben er al in begonnen en vind het helemaal geweldig, zoals hij de dingen beschrijft. Aanrader!