Ik zeg al ...

Roan is nu 21 maanden en sinds 3 weken heeft hij buisjes, omdat hij iedere maand (vanaf januari) chronische oorontstekingen had. Wat een pijn heeft dat kereltje gehad. Maar sinds de buisjes niet meer, terwijl hij toch echt wel goed verkouden is geweest nog. (En dat draaide voorheen altijd uit op oorontstekingen).

Hij slaapt nu 's nachts ook veel beter. Af en toe wordt hij nog 1x wakker, maar dan ligt hij verkeerd (is hij helemaal bovenin zijn bedje gekropen) of dan is hij zijn fiepie kwijt. Maar daarna slaapt hij dan ook meteen weer in. En dat was met de oorontstekingen niet het geval.

Wat dat betreft gaat het dus heel goed.

Tot nu toe praat hij ook nog niet zo heel veel. Hij zegt 6 woordjes: pappa, mamma, die-die (als hij iets wilt hebben), toetoe (= auto), oh-oh en sinds een paar dagen zegt hij ook "bah."

Ik was met hem aan het kleuren met dikke viltstiften. En toen kreeg hij wat stift op zijn vingertje. Dus ik keek en wees naar zijn vingertje en zei: "Bah!" Nu zegt hij dat dus steeds vaker. Ook als er iets geknoeid is. HaHa. Zo leuk!

Toch wil ik even laten onderzoeken of hij wel goed hoort. De gehoortest bij de geboorte was wel goed, maar vanaf 1 jaar begin de ellende met alle oorontstekingen. Ik wil graag weten of er geen sprake is van gehoorsbeschadiging. Want als dat is, dan kan er beter in een vroeg stadium actie ondernomen worden (anders staat het zijn ontwikkeling straks in de weg). En als hij gewoon een latertje is met praten, dan vind ik het ook prima. Maar dan weet ik in ieder geval wel dat er niks aan de hand is.

Volgende week heb ik dan ook een extra afspraak staan bij het consultatiebureau. Voor zijn motoriek en spraak. Nou, lopen doet hij nu sinds een week of 4, dus daar kunnen we verder kort over zijn. Maar de spraak wil ik toch wel even goed bespreken met de kinderarts.

Met veel dingetjes is Roan ook wat later (tijgeren ... 11 maanden, kruipen ... 14 maanden, los lopen ... 20 maanden), maar met peuterpuberen helaas niet. Hij kan best wel een driftbui krijgen soms. Gelukkig is hij er redelijk makkelijk weer uit te kijgen. Zou het frustratie zijn omdat hij zich nog niet echt met spraak kan uiten?

Verder nog zoiets leuks meegemaakt. Ben morgen 23 weken zwanger en mijn buikje is al aardig rond. Gisteravond zat ik op de bank en Roan stond bij de tafel. Ik aaide over mijn buik, omdat ons kleine meisje aan het schoppen was. Dus ik zeg tegen Roan: "Aaien baby ... Roan wil jij de baby ook aaien?" Komt hij naar me toe en aait heel voorzichtig over mijn buik! ZO lief!

Daarna liep hij terug naar de tafel. Dus ik zeg nog tegen Roan: "Geef je de baby ook een kusje?" Komt hij terug en geeft een kusje op mijn buik! Was de 1e x, want knuffelen, dat kende hij wel al, maar kusjes geven, deed hij eigenlijk nog niet ... tot nu toe. Maar verder beseft hij, denk ik, nog niet echt dat hij in februari een zusje gaat krijgen.

Zoiets maakt je dag weer helemaal goed he?