Verdriet `het hele verhaal`

Hoi dames,

Ik heb de puf gevonden om even van me af te schrijven wie weet helpt het ook want, wat voel ik me rot zeg ...

nja het verhaal van gister...

Mijn afspraak was verzet van 8:15 naar 16:00 mijn vriend en ik waren best vroeg in het ziekenhuis al om half 4. Nja a fijn mijn gyn was klaar met operaties dus zou zo naar beneden komen ik mocht me alvast uitkleden en op de stoel gaan zitten. Samen met me vriend nog een beetje lacherig over alles wat er in het kamertje stond om zo de minuten (wat uren leken) sneller te laten gaan. Opzich had ik er geen slecht gevoel over ik ben de afgelopen week elke dag misselijk geweest en zelfs over gegeven hiervoor had ik dat nog niet echt gehad dus had goede hoop.

Toen mijn gyn. binnen kwam vroeg ze me hoe die andere halve week waren gegaan dus ik nog best vrolijk ja goed ik ben erg misselijk geworden me borsten zijn groter dus eigenlijk op en top zwanger. Ze zegt nou kom we gaan gelijk maar kijken en ook zei ze al was het vorige keer natuurlijk al op t randje.. Toen kwam mijn rot gevoel al gelijk weer terug maar goed hoppa ding erin en dan komt het vast goed op naar een kloppend hartje..

Nou dat ding er dus in en zag het zelf al het ziet er kaal uit ja ZELFS IK ZIE HET ... Ze bleef tegen me praten en zei dat ze het niet kon vinden het moest nu volgens haar minimaal 1 cm zijn het vruchtje dan maar helaas nee hoor geen kloppend hartje, amper wat te zien , geen voedingszakje .. Ik bleef rustig ik mocht zelf ook ''  aanwijzen wat ik dacht dat het misschien zou zijn '' dit deed ze zodat ik niet weer naar huis zou gaan met hoop . Ik had 2 dingetjes aan gewezen vlak bij de wand , 1 ervan was dan wel t vruchtje alleen geen hartje en veelste klein dit is dus onmogelijk !

Ze heeft me vruchtzak gemeten die is 'helaas' wel door gegroeid waardoor me hormonen dus nog lekker hun gang gaan.

Ook bekeek ze nogmaals of dat het niet buitenbaarmoederlijk was maar dit was zeker niet het geval wat ook wel weer een opluchting was.

A fijn ding eruit en praten .. Tja toen kwamen de tranen ik kon me niet meer tegen houden weer zo'n klap in mijn gezicht en natuurlijk ook in die van me vriend gelukkig kan hij wat beter met die dingen omgaan.

Binnenkort wilt ze onze chromosomen laten na checken maar daar gaan we het over hebben als ik hier lichamelijk en geestelijk wat meer bovenop ben.

Ze vroeg me wat ik wilde  afwachten, pillen ( de zogenaamde abortuspil wat voor mij pijnlijk klonk ) of misschien toch al curretage maar dan moest ik van haar nog wel een paar dagen sowieso wachten. Mijn keuze was snel gemaakt curretage wil ik liever helemaal niet voor zover dit niet hoeft vermijd ik het graag, die pillen vind ik nog niet nodig dus wacht ik het wel af. Ze vertelde dat dit emotioneel wel zwaarder is doordat me lichaam mij nog seint dat ik zwanger ben wat ergens ook zo is maar dat het niet meer goed komt  erg moeilijk.

Nu hebben we afgesproken dat ik tot 10 maart wacht dan moet ik in de ochtend terug komen en ben ik niet gaan bloeden dan maken we nog een echo om te kijken hoe en wat en dan ga ik wel met die pillen beginnen en ben ik gaan bloeden dan gaan we kijken of me buik weer schoon is van binnen ... Ze zegt maar vaak als je geest eenmaal echt weet dat het niet meer goed komt dan wordt t vaak toch sneller afgebroken maar helaas niet bij iedereen.

Het was fijn dat ze alle tijd voor ons had genomen en vond t ook erg lief van die assistente toen ik me aan t omkleden was zat ze nog helemaal maar kan t dan niet meer groeien etc etc ze probeerde er eigenlijk nog soort van alles aan te doen maar de gyn zei daarna tegen me meid je moet ervan uitgaan de kans is echt gewoon 0 dus reken nergens meer op , sorry.

Dat was dus zo'n beetje het verhaal van gister ..

Hoe ik me nu voel .. Nja echt verschrikkelijk zoals de vorige keer was ik eindelijk weer zo gelukkig en in nog geen minuut is alles ingestort en beginnen we weer van voor af aan. Kom asjeblieft niet met domme verhalen na een miskraam wordt je snel zwanger want, de vorige keer hebben we ook gewoon 8 maanden moeten wachten ... Momenteel denk ik ook even van ik wil het allemaal niet meer en laat maar lekker zitten hetmaakt me meer kapot dan gelukkig al weet ik dondersgoed dat dit weer zal veranderen. Het is nu maar afwachten wanneer het stopt heb vandaag wel weer wat krampjes dus heb het idee dat het wel stapje voor stapje gaat komen .

Als je me ogen (oogleden) ziet ze zijn zo dik als wat kan er nog maar net doorheen kijken ik weet niet wat ik verder moet zeggen, typen of wat dan ook meer dan dit kan ik het niet omschrijven wel weet ik dat ik dit niemand gun. En tuurlijk weet ik dat het altijd nog erger kan dat probeer ik ook maar in me hoofd te houden alleen voor nu werkt t niet zo helaas.

Bij me vorige miskraam heb ik telkens een liedje geluisterd wat me er wel bij heeft geholpen , het deed alleen pijn toen ik hem gister weer aanzetten en alles weer omhoog kwam.

Maar goed nog even en dan zijn ze samen , hopelijk bij mijn moeder waarvan ik weet dat ze er altijd voor ze zal zijn ..

Sterretje nummer 2 , het gaat je goed ...

:'(