Vandaag zou Angelo vroeg in de middag komen, zodat we zouden gaan wandelen. Ik had er al op gerekend dat hij niet op tijd zou zijn, en ik kreeg helaas weer gelijk. Omdat ik niet weer uren op hem ga zitten wachten, ben ik met Bruce en mijn ouders naar Zestienhoven (Rotterdam airport) gegaan, om mijn zusje op te halen. Ze was een weekje naar Spanje geweest, en kwam weer zwart terug. Ze vond dat Bruce niks was veranderd in die week...
We gingen daarna nog naar het huis van mijn ouders, en toen werd ik ineens gebeld door Angelo: "Waar is mijn kind?" (Angelo was bij mij thuis, en zag dus dat we er niet waren hahaha.) "Ja bij mij natuurlijk hè?! We zijn bij mijn ouders, aangezien ik niet de hele dag op jou ga zitten wachten." Toen is hij naar ons komen lopen, en even later zijn we weer terug gegaan naar mijn huis. Daar heeft hij lekker gekookt... (Gebeurt ook niet vaak).
Bruce was weer lekker hongerig vandaag, en had nooit genoeg. Ineens leek het alsof er een fontein hier in het rond spoot. MELK!!!!! "Ahhhhhhhhh wat krijgen we nou weer?!" We wisten niet wat we zagen! Zonder aan te raken bleef er een straal melk de rondte in spuiten, zelfs in Bruce z'n gezicht! Het leek wel een kraan die niet uit te zetten was!! Iedere keer met voeden moeten er handdoeken aan te pas komen, want een simpel spuuglapje is zo doorweekt. Geef ik Bruce de linkerkant, stroomt of spuit de melk er rechts ook uit! Als een speer moet ik zorgen dat ik er een doek op komt, anders zit alles onder. Echt knettergek. Ik vraag me af hoe anderen voeden terwijl ze niet thuis zijn. Ik zou standaard schone kleren bij me moeten hebben... Dat vind ik wel een nadeel van borstvoeding. Bij mij dan... Compressen zouden niet genoeg zijn om het op te vangen..
Ook dat het zoveel tijd kost vind ik minder leuk aan borstvoeding. Ik kan er zo 3 kwartier voor uittrekken per keer. Verder alleen maar voordelen gelukkig.
Vanmorgen was Brucie trouwens al een beetje ondeugend. Wilde hij niet eten ineens. Jajaja dat hongerige aapje kneep zijn lippen stijf op elkaar. "Hey, je moet toch groot en sterk worden?? Doe je mond open!" zei ik nog. Nee hoor, nog dichter op elkaar... Na vele pogingen wilde ik het opgeven, en wat doet ie? Glimlachen! En nog best lang ook, en terwijl hij dat deed keek hij me nog aan ook. Net of hij me uitlachte: "Na na nana na, ik eet toch lekker niks!!" Wat een gezicht zeg hahaha ik moest er gewoon hardop om lachen.
Hier nog wat foto's van vandaag. Niet van de spuitende melk hoor!!!!





reacties (0)